Erotokritos / Ερωτόκριτος

An excerpt of the epic poem EROTOKRITOS, an epic love poem written by Vitsentzos Kornaros which has become a staple of the Cretan romantic tradition.

The quality of this video is not great, but still this is a lovely live performance featuring the beautiful vocals of Eleftheria Arvanitaki, and there are English subtitles!

Here is a synopsis of the whole story:

The name ‘Erotokritos’ is the name of the main character of the poem. It means ‘the one that has been tortured by love’. The poem is constituted by 10.000 verses, divided in five parts. Initially, the story appears to take place in Ancient Athens. But the poet has added characters, facts and places from the Middle Ages and his own time (several centuries ago!)

The plot revolves around the love of Erotokritos, the main hero, and Aretousa, the daughter of the King of Athens. Erotokritos was the son of Pezostratos, adviser of the King. Being from an inferior social class to the princess, any relation between them was impossible.

Therefore Erotokritos disguises himself and starts singing erotic songs under her window in the evenings. And slowly the princess falls in love with the unknown singer.

At some time Erotokritos is forced, together with his friend Polidoros, to kill ten of the Kings bodyguards who have been sent to arrest him. He then flees to the city of Egripos, where, in vain alas, he tries to forget his love.

When the unknown singer stops singing under her window, Aretousa, discovers that she loves him. And during a visit at the house of Pezostratos, the father of Erotokritos, she discovers the identity of her secret admirer and falls in deep sadness.

In an attempt to entertain his daughter, the King organises fights of jousting. Erotokritos participates, wins the fight and takes the prize for his victory from the hands of his beloved princess. Taking courage from his victory, he dares to ask her father, King Iraklis to give him Aretousa in marriage. The king, however, gets furious, exiles Erotokritos and orders his daughter to marry the successor to the throne of Byzantium. Aretousa refuses, where after the king confines her in a dark, humid dungeon, where she remains for years, suffering many hardships.

After a number of years, the king of Vlahias declares war on Athens and invades with his army. But Erotokritos after drinking a magic liquid that changes his appearance, comes to help his homeland. While fighting he happens to save the life of the old King.

Finally, the war is concluded in a duel between Erotokritos and the nephew of the King of Vlahias. Erotokritos overcomes but gets seriously wounded. He is brought to the royal palace, where he stays until he is cured.

The King wants to express his gratitude and offers to adopt him and assign to him half of his kingdom. But Erotokritos however refuses. Instead he ask the king to release Aretousa and allow him to marry her. At first the princess refuses to be married to a stranger, but then Erotokritos reveals his real identity. The marriage takes place and the young couple inherits the throne of Athens

Σύνοψις της ίστορίας του Ερωτοκρίτου

Erotokritos- excerpt- the end of the “Erotolritou”
verses: Vitsentzos Kornaros
music: Christodoulos Halaris
vocals: Nikos Xylouris
Ερωτόκριτος- απόσπασμα-Το τέλος του Ερωτολρήτου
Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Νίκος Ξυλούρης

Ως μπήκεν ο Ρετόκριτος στη φυλακή κι αρχίζει
να τση μιλεί και σπλαχνικά να την αναντρανίζει.
Λέγει τση: “Το με `ρώτηξες θα σου το πω και γροίκα
πού το `βρηκα το χάρισμα στη φυλακή σ’ αφήκα.

Είναι δυο μήνες σήμερο που `λαχα κάποια δάση,
εις τη μεριά της Έγριπος κι εβγήκαν να με φάσι
άγρια θεριά ν εμάλωσα κι εσκότωσα απ’ εκείνα
κι από τα χέρια μου νεκρά όλα τα πια απομείναν.
. . . . .

Δίψα μεγάλη γροίκησα στο πόλεμον εκείνο
γυρεύοντας να βρω δροσιά εσώθε σ’ ένα πρίνο
και παρεμπρός εφάνη μου κουτσουναράκι χτύπα,
σιμώνω βρίσκω το νερό εις του χαρακιού την τρύπα.

Ήπια το κι εδροσίστηκα και πέρασέ μου η δίψα,
μα πούρι κι άλλα βάσανα ετότε δε μου λείψαν.
Έκατσα να ξεκουραστώ σιμά στο κουτσουνάρι
όντε γροικώ αναστεναγμό και μύσματ’ αρρωστάρη.

Και βιαστικά σηκώνομαι, το ζάλο μου σπουδάζει
να δω ποιος είναι που πονεί και βαριαναστενάζει
και μπαίνω μέσα στα δεντρά που `ταν κοντά ειςτη βρύση,
δια να δω και για να βρω το νέο αυτό όπου μύσσει.

Βρίσκω ένα νιον ωραιόπλουμο που `λαμπε σαν τον ήλιο
κι εκείτουντο ολομάτωτος μπροστά εις ένα σπήλιο.
Σγουρά ξανθά `χε τα μαλλιά και τα σοθέματά του
παρ’ όλο οπού `τα σαν νεκρός, ήδειχνεγιε η μορφιά του.

Και δυο θεριά στο πλάι του ήτανε σκοτωμένα
και το σπαθί και τ’ άρματα όλα ησαν ματωμένα.
Σιμώνω χαιρετώ τονε, λέω του: “Αδέλφι γεια σου.
Ίντα `χεις κι απονέκρωσες, πούντη λαβωματιά σου;”

Τα μάτια του `χε σφαλιχτά, τότε τ’ αναντρανίζει
κι εθώρειε δίχως να μιλεί και στο λαιμό του αγγίζει.
. . . . .

Το στήθος του ξαρμάτωσα και μια πληγή του βρίσκω
δαμάκιν αποκατωθιό από τον ουρανίσκο.
. . . . .

Κι αγάλι αγάλια `χάνετο σαν το κερί όντε σβήνει,
έκλαψα κι ελυπήθηκα πολύ την ώρα εκείνη.
. . . . .
Εψυχομάχε κι έλεγε να στέκω μη μισέψω,
εθάρρειε πως τέτοια πληγή μπορούσα να γιατρέψω.
Σαν αδελφό μου καρδιακό τον έκλαιγα κι επόνου,
μα πόνοι, δάκρυα, κλάηματα άνθρωπο δε γλιτώνου.

Δείχνει μου το δαχτύλι ν του που χε το δαχτυλίδι
και γνώρισα σαν χάρισμα σαν φίλος μου το δίνει.
Τότε μια σιγανή φωνή μόνο τ’ αυτιά μου ακούσα(ν)
και είπανε τα χείλη του: “Σε `χασα Αρετούσα”.
Ετούτα είπε μοναχά και τέλειωσ’ η ζωή του
και με πρικύ αναστεναγμό εβγήκε η ψυχή του.

77 artists, 40 different places in Attiki and a masterpiece of Greek (Cretan) literature make up the canvas of action and creativity of the “alternative” video “We play ecologically- We live logically- We act as a team”!

EROTOKRITOS- (verses sung in this version… the entire poem is longer than the Odyssey!)

77 καλλιτέχνες, 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής και ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας, συνθέτουν τον καμβά της δράσης και της δημιουργίας του «εναλλακτικού» video «Παίζουμε Οικολογικά — Ζούμε Λογικά — Ενεργούμε Ομαδικά»!

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ – ΣΤΙΧΟΙ

Του Κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνου
Και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου,

Και των αρμάτω οι ταραχές, έχθρητες και τα βάρη,
Του Έρωτα η μπόρεση και της φιλιάς η χάρη,

Ετούτα μ’εκινήσασι τη σήμερον ημέρα
ν’αναθιβαλω και να πω τα κάμαν και τα φέρα

Τότες μια άγάπη μπιστική στον κόσμο έφανερώθη
Κ’εγράφτη μέσα στην καρδιά κι ουδέ ποτέ τση έλειώθη.

Και με τιμή ήταν (ήσαν) δυό κορμιά στου πόθου το καμίνι
Και κάμωμα πολλά ακριβό σ’ έτοιους καιρούς εγίνη

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
Που ό κύρης σου μ’ έξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχάς μου’δωκε ν’ανιμένω
Κι άπόκει να ξενίτευτώ,πολλά μακρά να πηαίνω

Και πως να σ’ άποχωριστώ και πως να σου μακρύνω
Και πως να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν έκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύγει
Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν έισ’ έσύ γυρεύει
.
Κι ο κύρης όντε βουληθεί και θε να με παντρέψη
Και δω πως γάμο κτάσσεται και το γαμπρό γυρέψη,

Καλλιά θανάτους εκατό την ώρα θέλω πάρει,
Άλλος παρά ο Ρωτόκριτος γυναίκα να με πάρη.

Παρακαλώ, θυμού καλά, ό,τι σου λέγω τώρα
Και γρήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα

Μα όπου κι αν πάγω, όπου βρεθώ και τον καιρό που ζήσω
Τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν’ ανατρανίσω

Καλλιά ‘χω εσέ με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου,
Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Τούτο εδώθη σ’ολους μας: ότι κι αν πεθυμούμε,
Μ’ολον οπού ‘ναι δύσκολον, εύκολο το κρατούμε
Κι εύκολα το πιστεύγομε κείνο που μας αρέσει
Και κάθα είς σ’ τούτο μπορεί να σφάλει και να φταίση.

Tα πάθη πια δεν κιλαδεί το πικραμένο αηδόνι,
αμέ πετά πασίχαρο, μ’ άλλα πουλιά σιμώνει.

Ετούτ’ η αγάπη η μπιστική με τη χαρά ετελειώθη
Και πλερωμή στα βάσανα μεγάλη τως εδόθη.

Για τούτο οπού ‘ναι φρόνιμος , μηδέ χαθή στα πάθη
Το ρόδο κι όμορφος αθός γεννάται μες στ’ αγκάθι.

Και κάθα είς που εδιάβασεν εδά κι ας το κατέχη :
Μη χάνεται στον κίνδυνο, μα πάντα ελπίδα άς έχη.

Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπάτο
Εκείνο που μισεί κανείς γυρίζει κι αγαπάτω.

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου
Μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί (βλέπει) η καρδιά του ανθρώπου.

Απ’οτι κάλλη έχει ο άνθρωπος τα λόγια έχουν τη χάρη
Και κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων.

Erotokritos- Michalis Xenakis Ερωτόκριτος – Μιχάλης Ξενάκης

See also / να δείτε επίσης

Nikos Xylouris Νίκος Ξυλούρης

Erotokritos

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>