Lakis Halkias / Λάκης Χαλκιάς, Greek singer / έλληνας τραγουδιστής

The factory
lyrics: Yiorgos Skourtis
music: Yiannis Markopoulos
vocals: Lakis Halkias

The factory does not stop
it is operating night and day
and how do they call the guy next to me
and the crazy Italian
I can’t ask them
not even to take a breath

I work on the forward part of the machine
on the two ten shift
and from the first moment
they sent the controller to me
to throw into my ear
two unembellished words, net

Listen, my emigre friend
time is money
don’t talk to the workers
keep your hours
don’t forget your son
he’s hungry and it’s a shame

And there at my post, bent over
I forget how to speak
I am number 8
they all know me that way
and I keep it a secret
what my name is

(translation: Eva Johanos)

Η φάμπρικα
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Λάκης Χαλκιάς

Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα

Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα

Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη μιλιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ’ όνομά μου

Maybe (I will resist)
verse: Samih Alkasem (Palestine)
music: Vakis Yiannoulis
vocals: Lakis Halkias
from the album “Jerusalem”

Maybe I will be deprived of my bread,
maybe I will sell off my mattress and my clothes.
Maybe I will work as a garbageman, a stonecutter and a porter,
maybe I will collapse on the ground, naked and hungry.

But I am not backing down, and until the last
beat of my heart I will resist.

Maybe you will snatch from my earth the last hand’s-breadth,
maybe you will throw into the prisons my youth.
Maybe you will steal the inheritance of my grandfather,
Clay storage vessels, furniture, cooking pots;
maybe you will sit like a fearful nightmares on my village.

But I am not backing down, and until the last
beat of my heart I will resist.

Maybe from my nights you will extinguish every light,
maybe I will be deprived of the mother’s kiss.
Maybe some child will curse my country, my father-
Maybe you will deprive my children of new clothes for the holiday,
Maybe with a borrowed face you will deceive my friends-
Maybe you will raise around me walls, walls, walls . . .

[Spoken] Enemy of the Sun! In the harbor
decorations, farewells! Voices of joy and …
and the songs of war sets throats aflame.
And a sail on the horizon-
which provokes the wind and the tempest-
and overcomes the danger-
It is the ship of Odysseus, who returns from the fury of the sea!
Return of the sun! Of the exiled one!
And in their eyes shine the vows: I will not back down!
And until the last
beat of my heart I will resist-
I will resist- I will resist!]

And until the last
beat of my heart I will resist.

(translation: Eva Johanos
*Sahim Kasem, Palestinian poet)

Ίσως (Θ’ αντιστέκομαι)
ποίηση του Παλαιστινίου ποιητή Σαμίη Αλκασέμ
μουσική Βάκης Γιαννούλης
ερμηνεία Λάκης Χαλκιάς
από το δίσκο “Ιερουσαλήμ”

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου,
ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης,
ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος.

Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή,
ίσως θα ρίξεις στις φυλακές τη νιότη μου.
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου,
πιθάρια, έπιπλα και σκέυη-
ίσως καθίσεις πάνω απ’ το χωριό μας, σαν εφιάλτης τρομου.

Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως,
ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι’ ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή,
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά,τειχιά, τειχιά . . .

[φωναχτά] Εχθρέ του Ήλιου! Στο λιμάνι
στολίσματα, χαιρετισμοι! Φωνές χαράς και …
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι’ένα πανί μεσ’ τον ορίζοντα
που προκαλει τον άνεμο και του φορτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο-
Ειναι του Οδυσσέα, που επιστρέφει άπο το χαμού της θάλασσας!
Επιστροφή του ήλιου! του ξενιτεμένου!
Και όρκια βάνουν στα μάτια τους- Δεν παζαρεύω!
κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι-
θ’ αντιστέκομαι- θ’ αντιστέκομαι!]

Κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.

My will a rock
words: Dionysios Solomos
music: Yiannis Markopoulos
vocals: Lakis Halkias

Η θέλησή μου βράχος
Στίχοι: Διονύσιος Σολωμός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς

Πάλι μου ξίπασε τ’ αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.
Κι έπλασε τ’ άστρο της νυχτός και τ’ άστρο της ημέρας.
Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου,
έστρωσ’ ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.

Ήταν με σένα τρεις χαρές στην πίκρα φυτρωμένες,
όμως για μένα στη χαρά τρεις πίκρες ριζωμένες.
Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι, πολύ βαθιά στη χτίση
η Ανατολή τ’ αρχίναγε κι ετέλειωνέ το η Δύση.

Έστρωσ’, εδέχθ’ η θάλασσα άντρες ριψοκινδύνους
κι εδέχθηκε στα βάθη της τον ουρανό κι εκείνους.
Κι όπου η βουλή τους συφορά κι όπου το πόδι χάρος.
Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος.

Lakis Halkias / Λάκης Χαλκιάς

Leave a Reply Cancel reply