I shall stand here. And I shall see, myself, a bit of nature.
Morning sea and the cloudy sky’s
shining mauve and yellow shore all
beautiful and big, illuminated.
I shall stand here. And may I deceive myself that I see these things
(I saw them truly for a moment when I first stood up)
and not here my fantasies,
my memories, the illusions of pleasure.
Εδώ ας σταθώ.Κι ας δω κ’εγώ τη φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού και ενέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ.Κι ας γελασθώ που βλέπω αυτά
(τα ’δα αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)
και όχι κι εδώ τες φαντασιές μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.
How quickly it gets dark: it has become autumn. . .
I can’t stand human beings anymore, shove off.
Where you speak and the night cries like your dog-
Betrayed he remains; who? – your friend.
Agamemnon, Agamemnon unlucky guy whose
future was to find your fate at the hands of your wife.
Your one Agamemnon and your ten
she counts on her fingers, your woman.
Let the wind talk, let him blow
someone will be Agamemnon, someone the murderess.
Sometime you too will drive: who is the victor?
but the king of a country with no inhabitants
Agamemnon, Agamemnon unlucky guy whose
future was to find your fate at the hands of your wife.
Your one Agamemnon and your ten
she counts on her fingers, your woman.
Γρήγορα που σκοτεινιάζει, φθινοπώριασε,
Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο, χώρια εσέ.
Που μιλάς και η νύχτα κλαίει σαν το σκύλο σου
Προδομένος απομένει ποιος; ο φίλος σου.
Αγαμέμνων Αγαμέμνων άμοιρε που σου
που σου `μελλε να το βρεις απ’ τη γυναίκα σου.
Και το ένα σου Αγαμέμνων και το δέκα σου
θα μετράει στα δάχτυλά της η γυναίκα σου.
Άσ’ τον άνεμο να λέει άσ’ τον να φυσά
κάποιος θα `ναι ο Αγαμέμνων κάποια η φόνισσα.
Κάποτε κι εσύ θα φτάσεις ποιος ο νικητής;
αλλά βασιλιάς μιας χώρας ακατοίκητης
Αγαμέμνων Αγαμέμνων άμοιρε που σου
που σου `μελλε να το βρεις απ’ τη γυναίκα σου.
Και το ένα σου Αγαμέμνων και το δέκα σου
θα μετράει στα δάχτυλά της η γυναίκα σου.
Everything was taken by the summer
Lyrics: Odysseas Elytis
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Eleftheria Arvanitaki
Everything was taken by the summer
your wild hair in the storm
our rendez-vous at one o’clock
The summer took everything away
your black eyes the kerchief
the little church with the burning lamp
The summer took everything away
and the two of us hand in hand
Everything was taken by the summer
with the half-finished conversations snuffed out
the ship’s sails torn up
Into the sea foam into the seaweed
It took everything, took it away
the oaths that trembled in the air, the wind
Everything was taken by the summer
and the two of us hand in hand
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
The grievance
Lyrics: Odysseas Elytis
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Eleftheria Arvanitaki
Here in the middle of the road
the time has come for me to say
others are those I love
for somewere else I set off.
In truth, in falsehood
I say it and I confess it.
As if I was someone else, not me,
I progressed through life.
No matter how one takes care,
no matter how much he chases it,
always, always it’ll be too late-
a second life there is none.
Το παράπονο
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι΄ αλλού γι΄ αλλού ξεκίνησα.
Στ΄ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ΄ ομολογώ.
Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα `ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
A deep river is love [eros]
lyrics: Kostas Fasoulas
music: Dimitris Papadimitriou
vocals: Pantelis Thalassinos
A deep river is love [eros],
deep and raging
in which they are embracing,
the heart, the soul and the body.
But there are times
when it becomes a blazing furnace
and it plays with my thirst
and my parched mouth.
If only it was the unhoped-for kiss
which you give to me freely tonight.
That it might grow roots and blossom
deep in my heart.
A game of yours, each of your summits
which would be imagined before me
and you would not be a fire
burning my entrails.
A deep river is love [eros],
deep and raging,
inside which I was shipwrecked,
without considering
how I will undo the noose
which keeps me tied
and how I will find the endurance
to get to the other side.
(translation: Eva Johanos)
Βαθύ ποτάμι ο έρωτας
Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Βαθύ ποτάμι ο έρωτας,
βαθύ κι αγριεμένο
που μέσα του αγκαλιάζονται
καρδιά, ψυχή και σώμα.
Μα είναι φορές που γίνεται
καμίνι πυρωμένο
και παίζει με τη δίψα μου
και το στεγνό μου στόμα.
Να ‘ταν το ανέλπιστο φιλί
που με κερνάς απόψε.
Να ρίζωνε και να άνθιζε
βαθιά μες στην καρδιά μου.
Παιχνίδι σου η κάθε σου κορφή
θα φάνταζε μπροστά μου
κι εσύ δε θα ‘σουν μια φωτιά
που καίει τα σωθικά μου.
Βαθύ ποτάμι ο έρωτας
βαθύ κι αγριεμένο
που μέσα του ναυάγησα
χωρίς να λογαριάσω
το πως θα λύσω τη θηλιά
που με κρατά δεμένο
και που θα βρω την αντοχή
αντίκρυ να περάσω.
Thunder and lightning
Lyrics: Dimitris Fasoulas
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Pantelis Thalassinos
Tell me, whose hand spilled ink
Over the scroll of our destiny
Wiping away the port and course, the beacons and shore?
Which compass’ black needle
Will ever point to hope,
over the expectation of an unknown land?
Like thunders and lightning
In the very heart of an unsuspected summer
Came that cursed moment
Like a snake, a scorpion, a dagger
It rushed in my heart to pour out its venom
Thunders and lightning
Our lives long for a miracle
For an angel to proclaim happiness and to avenge
To join those parted once more
Tell me, which of the planets is it, that like a dark magnet
rules over our lives, setting them off orbit
and steals away our dreams stealthily?
Tell me, which whirlpool has swallowed our stern?
To which gloomy rocks is it dragging us
right into fate’s nets?
Κεραυνός κι αστραπή
Στίχοι: Δημήτρης Φασουλάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Πες μου ποιο χέρι στης μοίρας το χάρτη
Σκορπάει μελάνι
Και σβήνει λιμάνι, σβήνει ρότα, φάρους κι ακτή
Και ποιας πυξίδας η μαύρη λεπίδα
Θα δείξει ελπίδα
Μιας άγνωστης γης προσμονή
Κεραυνός κι αστραπή
Ξάφνου στ’ ανήξερο καλοκαίρι
Η κακιά η στιγμή
Φίδι, σκορπιός, μαχαίρι
Στην καρδιά μου όρμησε να τη φαρμακώσει
Κεραυνό κι αστραπή
Ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα
Άγγελο της χαράς και εκδικητή αντάμα
Τους ανθρώπους που χωρίσαν πάλι να ενώσει
Πες ποιος πλανήτης σαν μαύρος μαγνήτης
Μας εξουσιάζει και μας εκτροχιάζει
Τα όνειρά μας κλέβει κρυφά
Πες μου ποια δίνη μας κρύβει την πρύμνη
Σε ποια μαύρα βράχια
Στης μοίρας τα δίχτυα οδηγεί
Eyes can’t change their color
Lyrics: Michalis Ganas
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Gerasimos Andreatos
We’ll meet again at the same places
We’ll put our hands on each other’s shoulders
The same old songs will come back in our minds
Along with names and glimpses and streets
Eyes can’t change their colour
[The same eyes] you and I remember
Nothing is ever lost
As long as we’re still alive and suffering
Eyes can’t change their colour
Just the way they look at you
So what if our friends are a bit changed?
Aren’t we also in our part?
We separated that night in Pangrati
But we still get to see each other in our dreams
Eyes can’t change their colour
[The same eyes] you and I remember
Nothing is ever lost
As long as we’re still alive and suffering
Eyes can’t change their colour
Just the way they look at you
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν άλλάξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας
χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε
Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δε θέλω να τα κλείνεις,
γίνεσαι νύχτα βροχερή
κι απ’ έξω με αφήνεις.
Εγώ τον πόνο τον βαστώ
την πίκρα την αντέχω,
κλαίω γιατί σε ξέχασα
και όχι που δε σ’ έχω.
Τα μάτια τα ψιχαλιστά
βουρκώνουν μα δεν κλαίνε
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν, δεν τα λένε.
Καλύτερα που δε μιλάς
τα λόγια μας ξεχνιούνται
όσα ποτέ δεν είπαμε
αυτά δε λησμονιούνται.
Τα μάτια σου τα καστανά
άλλα να μην κοιτάξουν
φοβάμαι μην ξενιτευτούν
και πάνε αλλού να κλάψουν.
The world is a mountain
lyrics: Yiorgos Kordellas
music: Dimitris Papadimitriou
vocals: Pantelis Thalassinos
The world is a mountain
its words fly
They echo on the slopes
they return to us again
It is better not to speak
if you have bad thoughts
But if you think beautiful thoughts
they are golden, the words
But if you think beautiful thoughts…
The world is a river
and a foaming sea
if you dirty the water
It will no longer cleanse you
It is better not to speak
if you don’t understand a lot
But if you know, don’t keep it hidden
the treasure you have
But if you know, don’t keep it hidden…
(translation: Eva Johanos)
Ο κόσμος είναι ένα βουνό
Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Παντελής Θαλασσινός
Ο κόσμος είναι ένα βουνό
τα λόγια του πετούνε
Αντιλαλούνε στις πλαγιές
Σε μας ξαναγυρνούνε
Καλύτερα να μη μιλάς
κακές αν κάνεις σκέψεις
Μα αν συλλογάσαι όμορφα
είναι χρυσές οι λέξεις
Mα, αν συλλογάσαι όμορφα…
Ο κόσμος είναι ποταμός
και θάλασσα που αφρίζει
άμα μολύνεις το νερό
Πια, δε σε καθαρίζει
Καλύτερα να μη μιλάς
αν δεν πολυκατέχεις
Μα αν ξέρεις, μην κρατάς κρυφό
τον θησαυρό που έχεις
Μα αν ξέρεις, μην κρατάς κρυφό..
I only sing because you loved me
Lyrics: Maria Polydouri
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Eleftheria Arvanitaki
I only sing because you loved me
in years past.
And in sun, in summer’s prediction
and in rain, in snow,
I only sing because you loved me.
Only because you held me in your arms
a night and you kissed me on the mouth,
only for this I’m like a wide open lily
and I still have a shiver in my soul,
only because you held me in your arms.
Only because as I was passing, you noticed me
and to pass from your glance
I saw my lissome shadow like dream
to play, to suffer,
only because as I was passing, you noticed me.
Because, only because you liked it
that’s why my passing remained beautiful.
As if you were following me, wherever I was going
as if you were passing close to me.
Only because you liked it.
I was born only because you loved me
my life was given for that purpose.
In the graceless, unfulfilled life
my life was paid.
I was born only because you loved me.
Only for your special love
dawn has given to my hands roses.
In order to light for a moment your street
night filled my eyes with stars,
only for your special love.
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε `σεναν άρεσε
γι’ αυτό έμειν’ ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε `σεναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
Like love which is hidden
lyrics: traditional
music: Dimitris Papadimitriou
vocals: Eleftheria Arvanitaki
There is no pain that hurts,
pain that can kill
like love which is hidden,
which is never shown.
I imagine I am hungry, but I am thirsty,
but I am not thirsty, I am sleepy;
but I am not sleepy, I stay awake
for you and I sigh.
My dark face,
Catholic monastery,
you do not show yourself, neither at the door
nor at the window.
Come out, let light break in the sky
which the world is deprived of
my mind and thoughts
which you have taken from me, give me back.
(translation: Eva Johanos)
Σαν την αγάπη την κρυφή
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν είναι πόνος να πονεί,
πόνος να θανατώνει,
σαν την αγάπη την κρυφή,
που δεν ξεφανερώνει.
Θαρρώ πεινώ, μα γω διψώ,
με δε διψώ, νυστάζω,
με δε νυστάζω ξαγρυπνώ
για σε κι αναστενάζω.
Μελαχρινό μου πρόσωπο,
φράγκικο μοναστήρι,
ούτε στην πόρτα φαίνεσαι,
ούτε στο παραθύρι.
Πρόβαλε φέξη τ’ ουρανού
και στέρηση του κόσμου
το νου μου και το λογισμό,
όπου μου πήρες, δώσ’ μου.