Nikos Xylouris / Νίκος Ξυλούρης

Wild animals and little ones
Lyrics & Music: traditional from Crete
vocals: Nikos Xylouris

- My wild animals and little ones,
my tamed deer,
tell me, where are your lands
and where your winter quarters?

- Cliffs are our lands,
leskes* are our winter quarters,
the little caves of the mountain
are our parents.

[translator's notes:
* leskes (sing. leska) = an old Cretan type of small house, which consists of a single room where the fireplace, the wine - press, the fire trivet. Leskes where used by wanderers, such as shepherds, but mostly by mountain partisans during the Ottoman rule.
The song, sung by Cretans during the period of Turkish domination, refers to the partisans that used to live in the mountains and fight for the freedom of their land.

Αγρίμια κι αγριμάκια
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

Αγρίμια κι αγριμάκια μου,
λάφια μου μερωμένα,
πέστε μου πού'ναι οι τόποι σας,
πού'ναι τα χειμαδιά σας;

Γκρεμνά'ναι εμάς οι τόποι μας,
λέσκες τα χειμαδιά μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.

On a high mountain [The eagle]
traditional, Crete
vocals: Nikos Xylouris

On a high mountain,
on a great boulder
sits an eagle.

Wet, covered with snow
the poor guy, and he pleads.
He pleads with
the sun to rise.

Sun, rise; sun, rise.

Sun, shine and give [your warmth]
to melt
the snows from my wings
and the icicles
from my talons.

Sun, rise; sun, rise.

(translation: Eva Johanos
The beloved late great singer Nikos Xylouris singing a “rizitiko”,’a form of traditional vocal music native to the mountain ranges of western Crete’: a very deep kind of lament, with strength, courage in the face of adversity, the name is evocative of roots and fate.)

Σε ψηλό βουνό [Ο αητός]
Στίχοι & Μουσική: Παραδοσιακό
Νίκος Ξυλούρης

Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται έν’ αητός.

Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν’ ανατείλει.

Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.

Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ’ ακράνυχά μου.

Ήλιε ανάτειλε ήλιε ανάτειλε.

Erotokritos

[Nikos Xilouris, a great singer from Crete who left us too early, back in 1980... we are fortunate to have some wonderful recordings, still... here he is singing "Erotokritos", a Cretan story of love between two young people in some ways similar to the Romeo and Juliet story, who in Crete are represented by Erotokritos and Aretousa... themes of love, honor, friendship, bravery, and courage; one of the most important works of Cretan literature, which has passed into the folk tradition and remains a classic work in the popular culture due to the music and melodies which have been set to it.]

Νίκος Ξυλούρης – Ερωτόκριτος

Ως μπήκεν ο Ρετόκριτος στη φυλακή κι αρχίζει
να τση μιλεί και σπλαχνικά να την αναντρανίζει.
Λέγει τση: “Το με ρώτηξες θα σου το πω και γροίκα
πού το ‘βρηκα το χάρισμα στη φυλακή σ’ αφήκα.

Είναι δυο μήνες σήμερο που ‘λαχα κάποια δάση,
εις τη μεριά της Έγριπος κι εβγήκαν να με φάσι
άγρια θεριά ν εμάλωσα κι εσκότωσα απ’ εκείνα
κι από τα χέρια μου νεκρά όλα τα πια απομείναν.

Με κίνδυνο εγλύτωσα οσώραν επολέμου
να γλυτωθώ απο λόγου τους δεν το ‘λπιζα ποτέ μου
μα εβούθηξε το ριζικό τ’ αστρί με λυπηθήκα
και σκότωσα και ζύγωσα και αλάβωτο μ’ αφήκαν

Δίψα μεγάλη γροίκησα στο πόλεμον εκείνο
γυρεύοντας να βρω δροσιά εσώθε σ’ ένα πρίνο
και παρεμπρός εφάνη μου κουτσουναράκι χτύπα,
σιμώνω βρίσκω το νερό εις του χαρακιού την τρύπα.

Ήπια το κι εδροσίστηκα και πέρασέ μου η δίψα,
μα πούρι κι άλλα βάσανα ετότε δε μου λείψαν.
Έκατσα να ξεκουραστώ σιμά στο κουτσουνάρι
όντε γροικώ αναστεναγμό και μύσματ’ αρρωστάρη.

Και βιαστικά σηκώνομαι, το ζάλο μου σπουδάζει
να δω ποιος είναι που πονεί και βαριαναστενάζει
και μπαίνω μέσα στα δεντρά που ‘ταν κοντά εις τη βρύση,
δια να δω και για να βρω το νέο αυτό όπου μύσσει.

Βρίσκω ένα νιον ωραιόπλουμο που ‘λαμπε σαν τον ήλιο
κι εκείτουντο ολομάτωτος μπροστά εις ένα σπήλιο.
Σγουρά ξανθά `χε τα μαλλιά και τα σοθέματά του
παρ’ όλο οπού `τα σαν νεκρός, ήδειχνεγιε η μορφιά του.

Και δυο θεριά στο πλάι του ήτανε σκοτωμένα
και το σπαθί και τ’ άρματα όλα ησαν ματωμένα.
Σιμώνω χαιρετώ τονε, λέω του: “Αδέλφι γεια σου.
Ίντα ‘χεις κι απονέκρωσες, πούντη λαβωματιά σου;”

Τα μάτια του `χε σφαλιχτά, τότε τ’ αναντρανίζει
κι εθώρειε δίχως να μιλεί και στο λαιμό του αγγίζει.
Με το δακτύλι δυο φορές μου δείχνει να νοήσω
που είχε την λαβωματιά να τον εβοηθήσω

Το στήθος του ξαρμάτωσα και μια πληγή του βρίσκω
δαμάκιν αποκατωθιό από τον ουρανίσκο.
Ολίγο του από βοτσί τον είχε δαγκαμέν
φαίνεται να χε το θεριό δόντι φαρμακεμένο
Και πήρεν του τη δύναμη και την πνοήν του εχάσε
και το φαρμάκι πέρασε και μέσα τον επιάσε.

Κι αγάλι αγάλια ‘χάνετο σαν το κερί όντε σβήνει,
έκλαψα κι ελυπήθηκα πολύ την ώρα εκείνη.
Σαν αδελφό μου καρδιακό τον έκλαιγα κι επόνου,
μα πόνοι, δάκρυα, κλάηματα άνθρωπο δε γλιτώνου.
Εψυχομάχε κι έλεγε να στέκω μη μισέψω,
εθάρρειε πως τέτοια πληγή μπορούσα να γιατρέψω.

Δείχνει μου το δαχτύλι ν του που χε το δαχτυλίδι
και γνώρισα σαν χάρισμα σαν φίλος μου το δίνει.
Τότε μια σιγανή φωνή μόνο τ’ αυτιά μου ακούσα
και είπανε τα χείλη του: “Σ’ έχασα Αρετούσα”.
Ετούτα είπε μοναχά και τέλειωσ’ η ζωή του
και με πρικύ αναστεναγμό εβγήκε η ψυχή του.

Τουτα τα χέρια που θωρείς λάκκο σιμιό του σκάψα
και τούτα τον εσήκωσαν και τουτα τον εθάψαν

Ως τ’ άκουσεν η Αρετή ώρα λιγάκι εστάθη
αμίλητη και ο πόνος της την έκαμε και εχάθη

The postman died
Lyrics & Music: Manos Hatzidakis
vocals: Nikos Xylouris

…he was a boy of seventeen
who has now flown away.
Who will bring you, my love,
the letter I have promised?

Ο ταχυδρόμος πέθανε
Στίχοι & Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

…ήταν παιδί στα δεκαεφτά
που τώρα έχει πετάξει
ποιος θα σου φέρει αγάπη μου
το γράμμα που ‘χα τάξει

Tomorrow maybe they will kill us
poetry & narration: Yiannis Ritsos
music: Christos Leontis
vocals: Nikos Xylouris

We smile inwardly.
That smile, we hide now.
Outlaw smile,
as now the sun has been outlawed,
outlawed, also, the truth.
We hide the smile, the way we hide in our pocket,
the photograph of our beloved,
as we hide the idea of freedom,
between the two leaves of our heart.
Everyone here has a sky and the same smile.

Tomorrow maybe they will kill us.
Tomorrow maybe they will kill us.
This smile, and this sky, they cannot take from us.
This smile,
This smile,
This smile, and this sky, they cannot take from us.

(translation: Eva Johanos)

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν
Ποίηση Γιάννη Ρίτσου
Μουσική Χρήστου Λεοντή
Νίκος Ξυλούρης

Χαμογελάμε κατά μέσα.
Αυτό το χαμόγελο, το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο,
όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,
παράνομη και η αλήθεια.
Κρύβουμε το χαμόγελο, όπως κρύβουμε στην τσέπη μας,
τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς,
ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.
Αυτό το χαμόγελο, κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν.
Αυτό το χαμόγελο
Αυτό το χαμόγελο
Αυτό το χαμόγελο, κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν.

‎War Song [Thourios]
words: Rigas Ferraios
music: Christos Leontis

For how long, brave young men, shall we live in the narrows,
isolated like lions, in the rocks and mountain spaces?
Better it is to live for one hour in freedom
than forty years, in slavery and prison.

Caves shall we inhabit, and branches regard,
to leave the world, for bitter slavery?
Better it is to live for one hour in freedom
than forty years, in slavery and prison.

Shall we lose brothers and sisters, our homeland, our parents,
our friends, our children, and all our relatives?
Better it is to live for one hour in freedom
than forty years, in slavery and prison.

(translation: Eva Johanos)

Θούριος
Στίχοι: Ρήγας Φερραίος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

The first thing that God created is love
words: George Seferis
music: Yiannis Markopoulos
vocals: Nikos Xylouris

There are no daffodils, violets, nor hyacinths-
how can you speak to the dead.
The dead know only the language of the flowers-
for that reason they are silent
they travel and are silent, they are patient and keep silence
from the dreams of the public, from the dreams of the public.

The first thing God created is love
afterwards comes blood
and the thirst for blood
which stings it
the seed of the body as the salt.
The first thing that God created is the long journey-
that house waits
with a light blue smoke
and a dog who has grown old
waiting to release his soul on the return.

[from the poem:
"Stratis Thalassinos among the agapanthus flowers"
Transvaal, 14 January 1942]

(translation: Eva Johanos)

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υακίνθους-
πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών-
γι αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρά δήμων ονείρων, παρα δήμων ονείρων.

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που τον κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ’ αλάτι.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το μακρινό ταξίδι-
εκείνο το σπίτι περιμένει
μ’ ένα γαλάζιο καπνό
μ’ ένα σκυλί γερασμένο
περιμένοντας για να ξεψυχήσει το γυρισμό.

[Άπο το ποίημα
"Ο Στράτης Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους"
Τράνσβααλ, 14 Γενάρη '42]

A hundred thousand waves
Lyrics: K.C. Myris
Music: Yiannis Markopoulos

A hundred thousand waves / Aïvali* far away
Days salt as the sea / and the sun always there (always there)
with the Makedonian birds / and the little ships
that lost their course / and missed the coast of Barbary

Ever lurking in ambush, the shark,
the black fish / coming and going
his circles tightening

A hundred thousand waves / Aïvali far away

Our beards grew long / our soul changed
the dog, mad with anger,tears his voice barking
help, my dear,don’t let us devour each other

A hundred thousand waves / Aïvali far away

Hours after hour we brought him under the spell with the strings of the lyre
tied up with his hands behind his back to the main mast
the man from Chios / the blind singer / the hoarse prophet
chewing his mastic / he is singing the praise of Helen
and elsewhere Tzavelaina / is leading the dance

A hundred thousand waves / Aïvali far away

[*Aïvali: a city in Asia Minor formerly inhabited by many Greeks]

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Στίχοι, Κ. Μύρις
Μουσική, Γ. Μαρκόπουλος

Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά

Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί

I revered your image
[Colors and fragrances]
words: Michalis Katsaros
music: Yiannis Markopoulos

I revered your image,
but did not hold the flame.
The good picture
I will bring you one morning at dawn.

Colors, colors,
leave the deeds alone.
Colors, colors,
colors and fragrances.

I revered your image,
and held onto it;
I will join my two hands together
before I will give it up for begging.

Colors, colors,
colors and fragrances.
Colors, colors,
leave the deeds alone.

(translation: Eva Johanos)

Την εικόνα σου σεβάστηκα
[Χρώματα κι αρώματα]
Στίχοι: Μιχάλης Κατσαρός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Την εικόνα σου σεβάστηκα,
στη φλόγα δεν εκράτησα.
Την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.

Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα.
Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.

Την εικόνα σου σεβάστηκα
και κράτησα,
και τα χέρια μου θα ενώσω
πριν στη ζητιανιά τη δώσω.

Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.
Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα..

I was born
words: K.C.Myris
music: Yannis Markopoulos
first performance: Nikos Xylouris

I was born on the lash of the lightning bolt
I am extinguished rolling in the water.
I rose up to the peak of the cloudbank
jumping on the ropes
of incense,
I took the road of sowing.

I slept on the pillow
of the sword,
I had the sleep of the hare.
From afar I perceive the conflagration
of the piled sheaves
unspeaking in the hour of the harvest,
I took up the sack of begging.

I met the death of the stone wall
the horse at the threshing floor in the throes of death
I took up the sack of begging.

(translation: Eva Johanos)

Γεννήθηκα
Στίχοι: Κ.Χ. Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς.

Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.

Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ’ αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.

1944 [My country was rock and earth]
Lyrics: K.C. Myris
Music: Yiannis Markopoulos
vocals: Nikos Xylouris

My country was rock and
earth, sun and black
wine. I harvested instruments and
with Homer I sang of you,
my people. On the waves
whole nights I dreamt of you.

My houses were white
carnations and the girls were shy.
They had salt on their lips in their
eyes they burned the universe
and my children with a
harmonica they turned their heads

My country was like the smile,
an everyday dream. Someone
sold it, someone ruined it
as if it were borrowed merchandise.
Now my boys play
death in the trenches.

(translation: Eva Johanos)

1944 [Ήταν ο τόπος μου βράχος και
χώματα]
Στίχοι: Κ.Χ. Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Ήταν ο τόπος μου βράχος και
χώματα ήλιος και μαύρο
κρασί. Όργωνα θέριζα και με
τον Όμηρο σε τραγουδούσα,
λαέ μου. Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.

Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια
φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.

Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
όνειρο καθημερνό. Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν
το θάνατο στα χαρακώματα.

The words and the years
words: Manos Eleftheriou
music: Yannis Markopoulos
vocals: Nikos Xylouris

The words and the years, the lost years
and the sorrows that were covered by smoke
the foreign lands found they had become like brothers
And the sudden joys that came for me
were black lightning in a forest
and the reflections I was able to have about you

And I speak to you in courtyards and on balconies
and in lost gardens of God
and I keep imagining that the swallows are coming
with the lost words and the years
there where first you were everywhere
and now in the cold and in the snows

Fate and time had decreed it
Friday night at nine o’clock
and the night turning back a thousand years
At the end of the celebration to sing
the Friday night of the murder
and to knock on the door of the people
and to knock on the door of the people
and to knock on the door of the people

It was not a stopped clock
in a ruined and empty house
the roads which took me and I await
The words which I don’t know I bind for you
with the people who saw a murder
and have it embroidered on their names

He who sows tears and departures
threshes the dawn; I came to see it
black birds show him the way
And he has a hidden mark near his shoulder,
a secret sign of evil
that he has slipped away from people and from the whole. . .

Fate and time had decreed it
Friday night at nine o’clock
and the night turning back a thousand years
At the end of the celebration to sing
the Friday night of the murder
and to knock on the door of the people
and to knock on the door of the people
and to knock on the door of the people

(translation: Eva Johanos)

Τα λόγια και τα χρόνια
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Μαρκόπουλος || Μάριος Φραγκούλης

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ’ αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το ‘χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στις εννιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που ‘δαν φονικό
και το ‘χουν στ’ όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και δρόμο
θερίζει την αυγή ήρθα να την δω
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει κρυφήν ενδεική κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό αυτό κακό
πως ξέφυγε απ’ ανθρώπους κι άπο τόμο

Η μοίρα κι ο καιρός το ‘χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στις εννιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού την πόρτα να χτυπήσει

God placed a mark
lyrics: Nikos Gatsos
music: Stavros Xarhakos
vocals: Nikos Xylouris

God placed a mark
brave young man at Sfakia
and the father in Hades
heard a rifle shot.

King of my generation,
don’t go down the stairs.
Drink the water of eternal life
that you may be victorious over this time.

God placed a mark
brave young man at Sfakia
and the mother in Hades
drew a line.

King of my heart
with the sun in your hair,
don’t go over the line;
life is sweeter.

(translation: Eva Johanos)

Έβαλε ο Θεός σημάδι
στίχοι- Νίκος Γκάτσος
μουσική- Σταύρος Ξαρχάκος
ερμηνεία- Νίκος Ξυλούρης

Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλληκάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
άκουσε μια τουφεκιά.

Της γενιάς μου βασιλιά,
μην κατέβεις τα σκαλιά.
Πιες αθάνατο νερό
να νικήσεις τον καιρό.

Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλληκάρι στα Σφακιά
κι η μανούλα του στον Άδη
τράβηξε μια χαρακιά.

Της καρδιάς μου βασιλιά
με τον ήλιο στα μαλλιά,
μην περνάς τη χαρακιά
η ζωή είναι πιο γλυκιά.

Sold
lyrics: Pavlos Matesis
music: Stavros Xarhakos
vocals: Nikos Xylouris & chorus
Πουλημένοι
Στίχοι: Παύλος Μάτεσις
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Νίκος Ξυλούρης & Χορωδία

Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη στράτα δε σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα καρφωμένη

Για τους πουλημένους
Βόλι δε χαλάμε
Με πέτρες και κοτρόνια
Τους πετροβολάμε

Πουλημένοι πουλημένοι
Άλλη ώρα δε σας μένει
Μνήμα σας προσμένει
Κάσα αφορισμένη

Και για όλους ίδια
Θα ’χετε κονάκι
Λακούβες με σκουπίδια
Κι απάνω τους κοράκι

Όλοι οι πουλημένοι
Είστε καταραμένοι
Απ’ την δική μας τη γενιά
Από εργάτη ποιητή
Κι από γραφιά

You are my soul
verse: Kostas Karyotakis
music: Loukas Thanos
vocals: Nikos Xylouris

You are my soul…The girl who is extinguished
in one stroke, by some bitter love affair,
who was forgotten regarding
the past and thus shall remain…

all alone on the edge like this
they abandon you, people and time…
You would be one more dead person
if the dead were not peaceful…

Kostas Karyotakis

(translation: Eva Johanos)

Eίσαι ψυχή μου
ποίηση :Κώστας Καρυωτάκης
μουσική: Λουκάς Θάνος
ερνηνεία :Νίκος Ξυλούρης

Eίσαι ψυχή μου…η κόρη που τη σβήνει
ολοένα, κάποιος έρωτας πικρός,
που λησμονήθηκε κοιτώντας προς
τα περασμένα κι έτσι θα απομείνει…

Κατάμονη σε μι’ακρη όπως εκείνη
σε παρατούν ο κόσμος, ο καιρός..
‘Ενας ακόμη θά’σουνα νεκρός
αν οι νεκροί δεν είχαν τη γαλήνη…

Κ. Καρυωτάκης

see also / να δείτε επίσης

Christodoulos Halaris [composer, in the footsteps of tradition] / Χριστόδουλος Χάλαρης

AKOLOUTHIA* [1974]

Chrysanthos (Theodoridis) [singer, in the footsteps of tradition] / Χρύσανθος (Θεοδωρίδης)

I sent word to Death

Yannis Markopoulos [composer, art songs] / Γιάννης Μαρκόπουλος

1950 (The Cafe “Greece”)

Loukas Thanos [composer, art songs] / Λουκάς Θάνος

The ballad of Mr. Mentiou
The pains of the All Holy One
The statue of freedom
You don’t love / Nostalgia

Stavros Xarhakos [composer, art songs] / Σταύρος Ξαρχάκος

How beautiful you are, morning star
Once upon a time
They return, taciturn children
This good world

Christos Leontis [composer, songs of protest] / Χρήστος Λεοντής

So my brother
The sun went down
These days

Nikos Xylouris & Maria Dimitriadi [duets & more] / Νίκος Ξυλούρης & Μαρία Δημητριάδη

They entered the city, the enemies

Dionysios Solomos [literature] / Διονύσιος Σολωμός

Exodus- to split open a road, the swords

Our Big Circus [theater & film] / Το Μεγάλο μας Τσίρκο

Friends and brothers
Our big circus

I Parthenos Simeron, Nikos Xylouris Η Παρθένος Σήμερον, Νικος Χυλούρης

I Parthenos Simeron

Life inside a tomb Η ζωή εν τάφω

Life inside a tomb

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>