Greek
lyrics: Yiorgos Lekkakis
music: Thanassis Zacharopoulos
I was planted here by a shot from the Bosporus,
and a squall from Kassandra took me;
And landed me in the seventh castle of Troy
To fight with Paris over a girl named Helen.
Afterwards they taught me the constitution of Plato,
and I spread it to the four corners.
As a sailor I brought the accents of merchandise
To those who ate rain and chalk.
Later came the Roman and he mocked me,
and an imitation Athens ~ there is Rome.
A Turkish murderer and barbarian aged me,
But my steely shoulders did not bend.
Four hundred years passed in a leap,
but no one perceived to the depths
It is impossible to erase from the ledgers
A people that is sustained only by passion.
And now I live with the Olympics and the ancient tragedies at Epidaurus,
In a country like a stooped old lady
But with grandchildren who are good and pious
And as great grandchildren the whole crazy world.
And now I live because I am able to dream
because the moons of the Planet belong to me
Because when night falls I don’t get fierce
Because I know every light in my own house.
And now I live because I am pleased by heartache
And I drink ouzo beneath the Parthenons
Because I remember the old things we bartered
Lost earth in the four winters.
And now I live because I am able to dream
And I don’t lift my sword even as a joke
With as much as they left me I live alright, and I am not ashamed
That there is no bus that passes through here.
And now I live because I am born with the multiplication table,
Because when I was small I was lulled to sleep by Palamades*
Because when I learned about the poverty of the world
I said what a shame that there are not two Greeces.
And now I live because I am able to dream,
And to recite poets** to the glaciers;
Because to give in order to drink I am not stingy
Because I did not betray Christs in olive groves.
(Translation: Eva Johanos
*Kostis Palamas was a great and respected poet of Modern Greece; here the idea is that great poetry was used as a lullaby: Παλαμαδες is the plural form of the poet’s name
**to recite the poems of the great poets) |
Έλληνας
στίχοι: Γιώργος Λεκκάκης
μουσική: Θανάσης Ζαχαρόπουλος
Εδώ με εσπειρε ένα βολι από τον Βοσπορο,
κι ένα μπουρινι απ’ την Κασσανδρα μ’ εχει παρει.
Και με κατεληξε στης Τροιας το Εφτακαστρο,
Για μια Ελενη να παλευω με τον Παρη.
Μετα μου μαθανε του Πλατωνα το συνταγμα,
Και το διεδωσα στα τεσσερα σημεια.
Σαν ναυτικος εφερα τονους εμπορευματα,
Σ’ αυτους που τρωγανε βροχη και κιμωλια.
Επειτα ηρθε ο Ρωμαιος και με γελασε,
Και απομιμηση Αθηνας να η Ρωμη.
Τουρκος φονιας και απολιτιστος με γερασε,
Μα δεν λυγιζουν οι ατσαλινοι μου ωμοι.
Περασαν χρονια τετρακοσια κι όλα δισεκτα,
Κι όμως κανεις δεν αντιληφτηκε στο βαθος,
Είναι αδυνατο να σβησεις απ’ τα καταστιχα,
Έναν λαο που τον κραταει μονο το παθος.
Και τωρα ζω μ’ Ολυμπιαδες κι Επιδαυρεια,
Σε μια χωρα σαν γρια καμπουριασμενη.
Μα με εγγονια τα καλα και τα τρισαγια,
Και δισεγγονα την τρελλη την Οικουμενη.
και τωρα ζω γιατι μπορω να ονειρευομαι,
γιατι μου ανηκουν τα φεγγαρια του Πλανητη.
Γιατι σαν πεφτει η νυχτα εγω δεν αγριευομαι,
Γιατι το ξερω κάθε φως δικο μου σπιτι.
Και τωρα ζω γιατι μ’ αρεσουν μερακλιδικα,
Να πινω ουζα κατω απο τους Παρθενωνες.
Γιατι θυμαμαι τα παλια τα’ ανταλιδικα,
Χαμενα χωματα στους τεσσερεις χειμωνες.
Και τωρα ζω γιατι μπορω να ονειρευομαι,
Και δεν σηκωνω το σπαθι μου ουτε γι’ αστειο.
Μ’ οσα μ’ αφησαν ζω ενταξει, και δεν ντρεπομαι
Που δεν περναει από δω λεωφορειο.
Και τωρα ζω γιατι γεννιεμαι με προπαιδεια,
Γιατι μικρο με νανουρισαν Παλαμαδες.
Γιατι σαν εμαθα του κοσμου την ανεχεια,
Ειπα τι κριμα να μην υπαρχουν δυο Ελλαδες.
Και τωρα ζω γιατι μπορω να ονειρευομαι,
Και ν’ απαγγελω ποιητες στους παγετωνες.
Γιατι να δωσω για να πιω δεν τσιγκουνευομαι,
Γιατι δεν προδωσα Χριστους στους Ελαιωνες. |