Takis Morakis / Τάκης Μωράκης

Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη
τι είν’ αυτό, τι είν΄αυτό
που κρυφά τις καρδιές οδηγεί
κι όποιος το ‘νιωσε το νοσταλγεί

Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη
τι είν’ αυτό, τι είν΄αυτό
γέλιο, δάκρυ, λιακάδα, βροχή
της ζωής μας και τέλος κι αρχή

Ποτέ ποτέ κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα

Η Μαριλού που ζει στο μαχαλά
Η Μαριλού απόφαση έχει πάρει
να πάει αλλού ν’ανέβει πιο ψηλά.

Η Μαριλού αγράμματη μικρή
που ‘ν’ χαμηλά σαν το χλωρό χορτάρι
θέλει ψηλά ν’ ανέβει σαν δεντρί.

Μα η Μαριλού μας η φτωχή
είναι λυγαριά και δεν είναι κυπαρίσσι
κι είναι η ρίζα της ρηχή
και πολλά κλαριά δεν μπορεί να τα κρατήσει
Θα ‘ρθει βοριάς θα ‘ρθει βοριάς
και δεν θα το νιώσει ούτ’ αυτή η τρελή ακόμα
πως μονομιάς πως μονομιάς
τα πυκνά κλαριά της θα φιλήσουνε το χώμα.

Η λυγαριά μας άπλωσε κλωνιά
να πάει ψηλά αφού το είχε τάξει
να φτάσει εκεί που φτάνει η πλατανιά.

Η Μαριλού κινάει για τα ψηλά
από ψηλά τον κόσμο να κοιτάξει
τον κόσμο αυτό που ζει στο μαχαλά.