The couplets
Lyrics: traditional
Music: Manos Hatzidakis
First version: Flery Ntantonaki & Dimitris Psarianos (duet )
[man]:
Of all the stars in heaven there is one resembling you
One that rises in the morning when the day is breaking sweetly.
[woman]:
My tall cypress, which spring is watering you,
That you are always standing fresh, and you bloom and blossom.
[together]:
If only I had the cloud as horse and the star as rein
The little moon of dawn so I could come every night.
If you love me and it is a dream, may I never awake
Because with your love I yearn to surrender my soul.
[man]:
I run the waves of the sea and I fear not
and when I think of you, I shiver and sigh.
[woman]:
What could I say to you? What could you say to me? You very well know
Both my soul and heart you rule.
[together]:
If only I had the cloud as horse and the star as rein
The little moon of dawn so I could come every night.
If you love me and it is a dream, may I never awake
Because with your love I yearn to surrender my soul.
[man]:
I am that bird that approaches the fire,
I burn, I turn to ash and again I rejuvenate.
[woman]:
When love is constant, it grows old, never dissipates
blossoms and binds within the heart and grows anew.
[together]:
Devoid of air the bird, devoid of water the fish
Devoid of love they don’t last maiden and lad.
If you love me and it is a dream, may I never awake
Because with your love I yearn to surrender my soul. |
Τα λιανοτράγουδα
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη & Δημήτρης Ψαριανός ( Ντουέτο )
[Ψαριανός]:
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.
[Νταντωνάκη]:
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.
[μαζί]:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
[Ψαριανός]:
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.
[Νταντωνάκη]:
Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.
[μαζί]:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
[Ψαριανός]:
Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.
[Νταντωνάκη]:
Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.
[μαζί]:
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω. |