Σ΄ αγαπώ κι απόψε θα στο πω
σ΄ αγαπώ καλέ μου σαν Θεό μου σ΄ αγαπώ
πιες και συ κρασί ν΄ αδειάσει κι η μισή
πιες και συ καλέ μου το δικό μου το κρασί.
Η ζωή περνά και πίσω δε γυρνά
η ζωή μας φαρμάκια μας κερνά
και ποτέ, ποτέ βρε άνθρωπε κουτέ
το ποτήρι μη το ξεχνάς ποτέ.
Kemal
Lyrics: Nikos Gatsos
Music: Manos Ηatzidakis
vocals: Aliki Kayaloglou
Hark to the story of Kemal
a young prince of the East
descendant of Sinbad the Sailor
who thought he could change the world.
But bitter is the will of Allah
and dark the souls of men.
In the lands of the East once upon a time
the purse was empty and the water stale.
In Mosul and Bushehr on the old coconut tree
the children of the desert now cry bitter tears.
And a young man of an old and royal line
hears the lament and grows near.
the Bedouins look at him sadly
and he gives them an oath in Allah’s name, that times will change.
When the lords heard of the lad’s fearlessness
they set out with wolf’s teeth and lion’s skin
from the Tigris to Euphrates, from the earth to the heavens
they hunt for the deserter, to capture him alive.
The horde descends upon him like rabid dogs
and takes him to the Caliph to place the noose [on his neck]
black honey and black milk he drank that morning
before he breathed his last on the gallows.
The Prophet awaits before the Gates of Heaven
with two elderly camels and a red horse.
They now go hand in hand and it’s cloudy
but the star of Damascus kept them company.
In a month and a year they see Allah before them
and from his high throne he says to the simple Sinbad:
“my beaten wise guy, times do not change,
the world always moves on by fire and blades”
Goodnight Kemal, this world will never change.
Goodnight…
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα…
May I be your world
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
first performance: Aliki Kayaloglou
Ο κόσμος σου να είμαι εγώ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές.
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.
Λόγια γνωστά και ίδια λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.
Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.
Αν μ’αγαπάς κι αν θες να σ’αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.
Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
ποτέ δεν πάει στρωτά.
Αν μ’αγαπάς κι αν θες να σ’αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
The song of the lost Sunday
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
vocals: Aliki Kayaloglou
Το τραγούδι της χαμένης Κυριακής
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Αλίκη Καγιαλόγλου
Μην πετάς ποτέ, ποτέ
σε άδειους ουρανούς.
Παραδείσους μακρινούς
ποτέ μη ζητάς.
Δε θα δεις ποτέ, ποτέ
το φως το αληθινό.
Σ΄ έναν κόσμο σκοτεινό
το φως δε θα δεις.
Ο άνθρωπος κάθε φορά
τρελά δανείζεται φτερά
και ψάχνει εδώ και ψάχνει εκεί,
για μια χαμένη Κυριακή.