Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
εκείνη την παλιά φωτογραφία
απ’ όνειρα παλιά ν’ αδειάσει ο τοίχος
είναι παλιός, είναι χαμένος ήχος.
Και θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία
μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
μην επιμένεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μας βασανίζει του καιρού μας η ανία
κλείσαν τα σύνορα του κόσμου μας Μαρία,
και τα συνθήματα γινήκαν μόνο λέξεις
εδώ που φτάσαμε δεν έχεις να διαλέξεις.
Είμαστ’ απ’ έξω απ’ αυτήν την ιστορία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
Μην επιμένεις άλλο πια Μαρία
να με θυμάσαι στον ΕΛΑΣ επιλοχία
τα χρόνια δεν τα παίρνεις πίσω
ήρθ’ ο καιρός, ήρθ’ ο καιρός πια να τη σκίσω.
Εκείνη την παλιά φωτογραφία
μη με πικραίνεις άλλο πια Μαρία,
μη με πικραίνεις άλλο πια, άλλο πια, άλλο πια, Μαρία.
I have no house to come back
Or bed to sleep
I have no street or neighborhood
to take a walk on May Day
The big false words
Were those you told me with your first milk
But now when the snakes have woken up
You wear your old ornaments
And you never cry, my motherland, Greece
That you have sold your children as slaves
The big false words
Were those you told me with your first milk
But then when I talked to your destiny
You have dressed in your old fineries
And to the bazaar you took me like a monkey, gypsy woman
Greece, Greece, mother of sorrow
The big false words
Were those you told me with your first milk
But now that fire flares up again
You look at your old beauties
And in the world’s arenas, my motherland, Greece
You’re always carting the same lie