Hymn of the ancestors
Georgios Drosinis
You, who first sowed
the seed of freedom
longed-for gift
to the enslaved earth,
You, and when they were mature
the wheat yielding grain,
in the hour of the harvest
you became our guides.
Like great-bodied shadows
and undisturbed by the years
you pull us, the grandchildren
on the road of honor.
And wherever the crash of war
and wherever the clang of battle,
you pass first
and we follow.
To your memory we light
golden frankincense burners,
for you the victorious ones
our lips sing hymns,
and our hands braiding
the wreaths of glory,
our own pride
on your tombs hang.
(translation: Eva Johanos) |
Ύμνος των προγόνων
Γεώργιος Δροσίνης
Εσείς, που πρωτοσπείρατε
της λευτεριάς το σπόρο,
λαχταρισμένο δώρο
στη σκλαβωμένη γη,
Εσείς, κι όταν ωρίμασαν
τα στάχυα καρποφόρα,
του θερισμού την ώρα,
μας γίνατε οδηγοί.
Σαν ίσκιοι μεγαλόκορμοι
κι απείραχτοι απ’ τα χρόνια
σέρνετε εμάς τ’ αγγόνια
στο δρόμο της τιμής.
Κι όπου πολέμου κράξιμο
κι όπου της μάχης κρότοι,
εσείς περνάτε πρώτοι
κι ακολουθούμ’ εμείς.
Στη μνήμη σας ανάβομε
χρυσά λιβανιστήρια,
για σας τα νικητήρια
τα χείλη μας υμνούν,
και πλέκοντας τα χέρια μας
της δόξας τα στεφάνια,
δική μας περηφάνεια,
στους τάφους σας κρεμνούν. |