How much I loved you
words: Katina Paizi
music: Vassilis Dimitriou
first performance: Christos Thivaios
How much, how much,
how much I loved you
how much I loved you
never will you learn
from my life, from my life,
from my life you passed
and went far away and were lost
like the passing
of birds which don’t return
How much I loved you,
never will you learn
And if you don’t wait to see me,
and if you don’t wait to see me
and I how will you come again,
you of my first dream
the sweetest breath
For eternity I will sing it,
for eternity I will sing it
and you will not learn it,
that the moments you gave to me
are worth a whole life
How much I loved you,
never will you learn
(translation: Eva Johanos)
Πόσο πολύ σ’αγάπησα
Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου ‘δωσες
αξίζουν μια ζωή
There are hearts which we learned like open letters
There are tables at which no one will sit again
A precious music that they wrote for you
So many thousands of fingers for the last time
What sea, what sea will be big enough
to hold the sorrow that the soul has gathered?
How many extinguished glances look back when you look
How many gagged mouths speak when you speak
It was the energy of the sun, the rose that is maturing
Closed window shutters the breasts you love
Είναι καρδιές που μάθαμε σα γράμματα ανοιγμένα
Είναι τραπέζια όπου κανείς δε θα καθίσει πια
Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα
Τόσες χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά
Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα ‘ναι αρκετά μεγάλη
Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψ’ η ψυχή;
Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις
Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς
Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει
Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς