Ας βρέχει κι ας σ’έχει
οι μέρες μου κυλούν σαν το νερό
να αντέχει, να σ’ έχει
εκείνη που για σένα συγχωρώ
κανένα δικό σου δε μισησα ποτέ
κι ούτε μπορώ…
Κι εγώ θα μπαίνω στη ζωή σου μυστικά
σα να μην έφυγα ποτέ πραγματικά
κι όπως θα ψάχνω κάτι άλλο να σου πω
θα ‘χω μια αγάπη πιο μετά απ’το σ’ αγαπώ
Μην μπλέκεις, μην τρέχεις
στις σχέσεις σου μη γίνεσαι μωρό
ν’ αντέχεις, να έχεις
εκείνη που για σένα συγχωρώ
κανένα δικό σου δε μίσησα ποτέ
κι ούτε μπορώ…
Κι εγώ θα μπαίνω στη ζωή σου μυστικά
σα να μην έφυγα ποτέ πραγματικά
κι όπως θα ψάχνω κάτι άλλο να σου πω
θα ‘χω μια αγάπη πιο μετά απ’το σ’ αγαπώ
Μ’ αρέσει η θέση
που παίρνει η αγάπη στον καιρό
ας βρέχει κι ας σ’έχει
στο τέλος όλα γίνονται νερό…
With strong cigarettes
Lyrics: Gerasimos Evangelatos
Music: Themis Karamouratidis
First version: Natasa Bofiliou
With strong cigarettes
and a wing in the heart
I always leave
Like a big boy
who has seen everything ….
as if it’s a film
With altered voice
so that I am not ashamed, that it be seen
I whisper,
and I blow the smoke
with a touch of anger
and never, ever
finish what I start.
And the roads are damp
What did they understood
what of me,
as if the secrets
I was holding secretly
to stay hidden.
With strong cigarettes
a dive in the deep
and I am floating
even if it’s not right,
always whatever I think of
I will be saying it
With altered voice
tight rope
to walk on,
and I suck the smoke
with a touch of anger
That I never can,
Start what I want.
And the roads are damp
What did they understood
what of me,
as if the secrets
I was holding secretly
to stay hidden.
Με τσιγάρα βαριά
και φτερό την καρδιά
πάντα φεύγω,
σα μεγάλο παιδί
που τα πάντα έχει δει..
λες κι είναι έργο.
Με αλλαγμένη φωνή
μη ντραπώ και φανεί
ψιθυρίζω,
και φυσώ τον καπνό..
με μια δόση θυμό
που ποτέ, μα ποτέ
δεν τελειώνω ό,τι αρχίζω.
Κι είναι οι δρόμοι υγροί
τι κατάλαβαν
τι από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά
για να μείνουν κρυμμένα.
Με τσιγάρα βαριά
μια βουτιά στα βαθιά
κι επιπλέω,
κι ας μην είναι σωστό,
πάντα ό,τι σκεφτώ
θα το λέω.
Με αλλαγμένη φωνή
τεντωμένο σκοινί
να βαδίσω,
και τραβώ τον καπνό
με μια δόση θυμό
που ποτέ δεν μπορώ
όσα θέλω να αρχίσω.
Κι είναι οι δρόμοι υγροί
τι κατάλαβαν
τι από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά
για να μείνουν κρυμμένα
Under the eaves
Lyrics: Manos Eleftheriou
Music: Yiannis Spanos
vocals: Natasa Bofiliou
Whatever has remained from you now
In a photo of the moment
Is that which the lips don’t dare to say
In that landscape of rain.
Everything tells me that you have already left
Even if the journey’s unconcern glows.
Wherever you will go, you, οn whatever trip,
You will get off at the wrong station.
Years after and under the eaves
I found you coming so that you wouldn’t get wet
Your grey eyes as the rain itself,
But nothing, as always, would you say.
Only I ask without hope of getting an answer
Where you are staying, where you are sleeping and how you are living,
And you who know all that the storm knows
have nothing to tell me.
Κάτω απ΄ τη μαρκίζα
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
ερμηνεία- Νατάσα Μποφιλίου
Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.
Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.
Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.