The king of dust
Lyrics & Music: Pavlos Pavlidis
First version: Xylina Spathia (Wooden Swords)
I the little lamb of god
Lost in the South, forsaken, born somewhere else
I know that Troy will always be miles away
And beautiful Helen will now have grown old
I’m going out in the street sworn to enter
The palaces of sun, to be able to sing
The song of the goat with a lethal voice
And then cry, disappear in the silence
The king of dust
The years will pass, the wheel shall turn
It will all be like before, it’ll all be different
I’ll be looking for you on the streets you wandered, but you
Will have turned into a shadow, it’ll all be gone
One night the moon will glow madly
Your shadow will spread across narrow street
The trips, the friends, the hugs, the kisses
In a blurry world, away…away
The king of dust
Years have passed since the year of dragon
Now you might not remember a thing
But the wheel of life keeps turning eternally
And when the snow melts,
Come to find me
The king of dust
[translator's note-
the song of goat: the origin of "tragic" is derived from the word "tragos" which means "male goat". In ancient Greece they used the goats to offer sacrifices to gods and praise them, and "tragedy" literally means "ode of the male goat"]
Ο βασιλιάς της σκόνης
Στίχοι & Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Ξύλινα Σπαθιά
Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού
ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού.
Ξέρω πάντα η Τροία θα `ναι μίλια μακριά
κι η ωραία Ελένη θα `ναι τώρα γριά.
Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω
στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή.
Ο βασιλιάς της σκόνης…
Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός
όλα θα `ναι σαν πρώτα, όλα θα `ναι αλλιώς.
Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ
θα `χεις γίνει σκιά, θα’ χουν όλα χαθεί.
Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό
θ’ απλωθεί η σκιά σου σ’ ένα δρόμο στενό.
Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά
σ’ ένα κόσμο θαμπό μακριά, μακριά.
Ο βασιλιάς της σκόνης…
Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια
τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα
αλλά η ρόδα της ζωής γυρνά αιώνια
και μόλις λιώσουνε τα χιόνια
να `ρθεις να με βρεις.
Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες.
Βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα.
Τα βρήκανε τα πουλιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
White Storm
Lyrics & Music: Pavlos Pavlidis
First version: Pavlos Pavlidis
On the first time was like a fire was grabbed
somewhere deep inside, something in my soul
I was looking at the flames and the air far away
changing slowly the shades of the desert
By dancing, you showed me within five minutes
what nowhere means, and how time is getting lost
That if you believe it truly love really can
That if you let yourself go, then the road leads you
Since then years have passed, waters flowed
However somewhere deep inside, the fire is still burning
I am sorry that I left that night secretly
rushed and without apologizing
The only thing I would want if someday I see you again
Is to say thank you, for the miracle I saw
And to give for a last time the rhythm
to your crazy dance, to the white storm
Την πρώτη φορά ήταν σαν να `χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου.
Κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου.
Χορεύοντας μου `δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί.
Ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος.
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη.
Λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά,
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγγνώμη.
Το μόνο που θα `θελα αν κάποτε σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό στην λευκή καταιγίδα.