Atlantis
Lyrics & Music: Pavlos Pavlidis
First version: Xylina Spathia
On the island in the pale blue nights
in the bars the elfin bastards embraced
you had told me that you’d come and you came
Atlantis in the deep,
chariots lit up
Before my eyes they’re passing
glittering and going
On the island in the pale blue nights
inside the bars lads staring at you unsuspiciously
they’re asking me where did you come from
i will never say anything to anyone
On the showcases that make me dizzy
on the screens where computers hit the letters
you’re reflected in front of me again
Atlantis in the deep, chariots lit up
Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μες τα μπαρ αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
Μου `χες πεί πως θα `ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα.
Μπρος στα μάτια μου περνάνε,
φωσφορίζουνε και πάνε.
Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μες τα μπαρ τα παιδιά σε κοιτάν ανύποπτα.
Με ρωτάν από πού να ήρθες,
δε θα πω ποτέ σε κανέναν τίποτα.
Μπρος στα μάτια μου περνάνε,
φωσφορίζουνε και πάνε.
Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη,
στις οθόνες που χτυπάνε τα κομπιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα.
Fire in the harbor
Lyrics & Music: Pavlos Pavlidis
First version: Xylina Spathia
I’ll always be a bullet in your gun
so you could kill those who kill the day
With the black glasses and the white dress
you’re staring from afar at the fire in the harbor.
I know a kid who tells me he knows you
that you two had seen through a crazy summer
in the missing piece of a broken mirror,
at the fire in the harbor, the sun going down again
Red clouds in the sky and you’re laughing…
You’re laughing as the ship is closing in like a beast
and telling me “so, remember
not to throw your life to the dogs”
I’ll always be a bullet in your gun
so you could hit the water, hit the air
to recall again what we did
the fires in the depots, the fire in the harbor
Red clouds in the sky and you laugh…
You’re laughing as the ship…
You’re laughing cos I want you, lowering the hat
you tell me “well, remember
your life rolling like a film”
I know a kid who…
Φωτιά στο λιμάνι
Στίχοι & Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Ξύλινα Σπαθιά
θα μαι παντα εγω, μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να σκοτωνεις αυτους, που σκοτωνουν τη μερα
με τα μαυρα γυαλια, και το ασπρο φουστανι
να κοιτας μακρια…
τη φωτια στο λιμανι
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει, ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει, απ τον σπασμενο καθρευτη,
στο λιμανι φωτια…
τον ηλιο παλι να πεφτει
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και εσυ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο, και μου λες λοιπον θυμισου…
μη πεταξεις, τη ζωη σου στα σκυλια
θα μαι παντα εγω μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να χτυπας το νερο, να χτυπας τον αερα
να θυμασαι ξανα, οσα ειχαμε κανει
τις φωτιες στα ντεπο…
τη φωτια στο λιμανι
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και συ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο
και μου λες λοιπον θυμισου, μη πεταξεις τη ζωη σου στα σκυλια
γελας γιατι σε θελω, κατεβαζεις το καπελο,
και μου λες λοιπον θυμισου, σαν ταινια
η ζωη σου να κοιλα…
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει,
ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει απ το σπασμενο καθρευτη, στο λιμανι φωτια…
τον ηλιο παλι να πεφτει.
The gangs of tarmac
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Xylina Spathia
First version: Xylina Spathia
These bewildered days I tied up my old wounds
I shot all my bullets onto my best warriors
For me there’s no victory but a long lost friend
who’s now forever content at a corner in Thessaloniki
Α! When the Curtain falls my frivolous Juliet
Thespians in the dark play russian rullette
For me there’s no role to play, it’s a drunken clown
in disguise falling onto where everybody spits
Far from the cities of tarmac, to the Promised Land
I saw the friends of Mary, playing in the waters of the swamp
I carved on all these trees her face, (the face) of the wind
of lovers and of war, the black-centred circles
Many guys departed from the thorn in her kiss, and faded
they searched every latitude and longitude but never found them
Into the nature of Strimonas there’s a sunken civilization
in its cold factories they turn the screw of winter
The gangs of tarmac follow her steps
up there onto the enamel sky, to the temple of Astarte
I entered her dream in secret, into the palace of Assin
i can hear her pulse again, it’s blinking
Οι συμμορίες της ασφάλτου
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Ξύλινα Σπαθιά
Αυτές τις άγριες ημέρες έδεσα τις παλιές πληγές μου
Έριξα όλες μου τις σφαίρες στους πιο καλούς πολεμιστές μου
Για μένα δεν υπάρχει νίκη μόνο ένας φίλος μου χαμένος
τώρα για πάντα ευτυχισμένος σε μια γωνιά στη Σαλονίκη
Α! Όταν η Αυλαία κλείνει ανόητη μου Ιουλιέτα
στα σκοτεινά οι θεατρίνοι παίζουνε ρώσσικη ρουλέτα
Για μένα δεν υπάρχει ρόλος, είναι ένας κλόουν μεθυσμένος
που πέφτει μεταμφιεσμένος εκεί που φτύνει ο κόσμος όλος
Πέρ’ απ’ τις πόλεις τις ασφάλτου στη χώρα της Επαγγελίας
είδα τους φίλους της Μαρίας, έπαιζαν στα νερά του βάλτου
Σκάλισα σ’ όλ’ αυτά τα δέντρα το πρόσωπό της, του ανέμου
των εραστών και του πολέμου, τους κύκλους με τα μαύρα κέντρα
Απ’ του φιλιού της το αγκάθι φύγαν πολλά παιδιά, χαθήκαν
σ’ όλα τα πλάτη και τα βάθη τα ψάξανε μα δεν τα βρήκαν
Μέσα στη φύση του Στρυμώνα μια βυθισμένη πολιτεία
στα κρύα της μηχανουργεία στρίβουν τη βίδα του χειμώνα
Οι συμμορίες της ασφάλτου ακολουθούν τα βήματα της
εκεί στον ουρανό του σμάλτου, στην εκκλησία της Αστάρτης
Μπήκα κρυφά μες στ’ όνειρο της, μες στο παλάτι του Ασσίνη
ακούω πάλι το σφυγμό της, αναβοσβήνει