We are some ruined guitars
poetry: Kostas Karyotakis
music: Vassilis Dimitriou
vocals: Christos Thivaios
We are some ruined guitars
the wind when it passes by
awakens jarring verses and sounds
on the strings which hang like watch chains.
We are some incredible antennas.
We are some incredible antennas
which reach like fingers to the heights
on their summits infinity resounds
but soon they will fall, broken.
We are some incredible antennas.
We are some diffused senses
without hope of becoming concentrated
in our dreams all of nature is confused
in the body’s recollection, we feel pain
and poetry is the refuge we envy.
We are some diffused senses.
We are some ruined guitars,
some incredible antennas,
some diffused senses
in our body all of nature is confused.
We are some ruined guitars
We are some ruined guitars
We are some incredible antennas
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες
ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες
υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη
στην κορυφή τους το άπειρο αντηχάει
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε
στα όνειρά μας μπερδεύεται όλη η φύσις
στο σώμα στην ενθύμηση, πονούμε
κι η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις.
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες,
κάτι απίστευτες αντένες,
κάτι διάχυτες αισθήσεις
στο σώμα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Gala (I will celebrate, also, some night)
verse: Kostas Karyotakis
music, performance: Magic de Spell
Gala(Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα)
Κώστας Καρυωτάκης
MAGIC DE SPELL
Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ’ έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για ναν το ζήσουμ’ όλοι.
Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.
Ο κόσμος τω δεντρώνε ρέβει ορθός.
Κλαίει παρακάτου η βρύση.
Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
τ’ ασημοδάχτυλά του.
Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό
κι εμείς θαν το γλεντήσουμε το βράδυ,
όσοι έχουμε το μάτι μας ογρό
και μέσα μας τον άδη.
Οι μπάγκοι μας προσμένουν. Κι όταν βγει
το πρώτο ρόδο στ’ ουρανού την άκρη,
όταν θα σκύψει απάνου μας η αυγή
στο μαύρο μας το δάκρυ
θα καθρεφτίσει τ’ απαλό της φως.
Γιομάτοι δέος ορθοί θα σηκωθούμε,
τον πόνο του θα ειπεί καθε αδερφός
κι όλοι σκυφτοί θ’ ακούμε
Κι ως θα σας λέω για κάτι ωραίο κι αβρό
που σκυθρωποί το τριγυρίζουν πόθοι,
τη λέξη τη λυπητερή θα βρω
που ακόμα δεν ειπώθη.
Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ’ έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για ναν το ζήσουμ’ όλοι.
The first time I heard the music of Lena Platonοs, the voice of Savina Yannatou, and the poetry of Karyotakis: transforming magic, never to be forgotten. . . here is the whole album, of unmatched beauty . . .
00:00 Evening
03:07 Smile
05:59 Spring
08:16 Night
10:33 To an old classmate
13:35 Childlike
17:37 The little moon tonight
20:40 Like a bouquet of roses
23:20 Your letters
26:22 Criticism
26:54 The plain and the cemetery
29:45 Dying
32:37 Alone
Η πρώτη φορά που άκουσα την μουσική της Λένας Πλάτωνος, την φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου, και την ποίηση του Καρυωτάκη- μαγεία που μεταμορφώνει, αξέχαστη . . . εδώ το δίσκο ολόκληρο, ομορφιά χωρίς παράλληλη . . .
00:00 Βράδυ
03:07 Χαμόγελο
05:59 Άνοιξη
08:16 Νύχτα
10:33 Σε παλιό συμφοιτητή
13:35 Παιδικό
17:37 Το φεγγαράκι απόψε
20:40 Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
23:20 Τα γράμματά σου
26:22 Κριτική
26:54 Η πεδιάς και το νεκροταφείον
29:45 Πεθαίνοντας
32:37 Μόνο