Days which have gone
lyrics & music: Yiorgos Stavrianos
vocals: Maria Dimitriadi
Days when I waited
for the times to change
nights when I took walks
a trembling candle
Days when I thought about
where you might be, where you are running around
and from what foreign source
you are drinking and slaking your thirst
Days which have gone, days which will come,
years in which I love you.
Love arrives like a lamp
at the dance of the night.
Days which have gone, days which will come,
years in which I love you.
I become love, I become April,
I bend down and kiss you.
The years which have passed by
I cannot erase,
the bitternesses which found us
have no end.
At the border of the night
joy waits
and bathed in light
she sweetly waves to us.
Days which have gone, days which will come,
years in which I love you. . .
(translation: Eva Johanos)
Μέρες που φύγαν
Στίχοι & Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Μαρία Δημητριάδη
Μέρες που καρτερούσα
ν’ αλλάξουν οι καιροί,
νύχτες που σεργιανούσα
τρεμάμενο κερί.
Μέρες που συλλογιόμουν
πού να ‘σαι, πού γυρνάς
κι από ποια βρύση ξένη
πίνεις και ξεδιψάς.
Μέρες που φύγαν, μέρες που θά ‘ρθουν,
χρόνια που σ’ αγαπώ.
Η αγάπη φτάνει σαν πυροφάνι
στης νύχτας το χορό.
Μέρες που φύγαν, μέρες που θά ‘ρθουν,
χρόνια θα σ’ αγαπώ.
Γίνομαι αγάπη, γίνομαι Απρίλης,
σκύβω και σε φιλώ.
Τα χρόνια που διαβήκαν
να σβήσω δεν μπορώ,
οι πίκρες που μας βρήκαν
δεν έχουν τελειωμό.
Στα σύνορα της νύχτας
προσμένει η χαρά
και μες στο φως λουσμένη
μας γλυκοχαιρετά.
Far away hours
lyrics & music: Yiorgos Stavrianos
vocals: Maria Dimitriadi & Filippos Sofianos
Far away hours
doors which are closed to me
in winter the almond trees flower.
My white nights,
wild embraces,
heartbreaking beauties of the world.
You departed like storms
flowering hours
white horsemen of time.
In intoxication
the dream had gone out
in the empty saucer of the summer.
You resembled fantastic April.
I brought you water to drink in my cupped palm.
Now that I thirst, where will I find to drink?
My cheated dream, I watch and wait for you.
But time commands,
the day becomes evening,
and love is only life.
Doors I now open,
I call you for a little,
and I find once again the old well.
You resembled fantastic April.
I brought you water to drink in my cupped palm.
Now that I thirst, where will I find to drink?
My cheated dream, I watch and wait for you.
But time commands,
the day becomes evening,
and love is only life.
Doors I now open,
I call you for a little,
and I find once again the old well.
Ώρες μακρινές,
πόρτες μου κλειστές
το χειμών’ ανθίζουν οι μυγδαλιές.
Νύχτες μου λευκές,
άγριες αγκαλιές,
ομορφιές του κόσμου σπαραχτικές.
Φύγατε σαν μπόρες
ανθισμένες ώρες,
άσπροι καβαλάρηδες του καιρού.
Μέσα στο μεθύσι
τ’ όνειρο είχε σβήσει
στο ξερό το τάσι του καλοκαιριού.
Έμοιαζες μ’ Απρίλη φανταχτερό.
Σου ’φερνα στη χούφτα να πιεις νερό.
Τώρα που διψώ, πού θα βρω να πιω;
Μνήμη απατημένη σε καρτερώ.
Μα ο καιρός προστάζει,
η μέρα να βραδιάζει
και αγάπη να `ναι μόνο η ζωή.
Πόρτες τώρ’ ανοίγω,
σας καλώ για λίγο
και βρίσκω ξανά την παλιά πηγή.
Έμοιαζες μ’ Απρίλη φανταχτερό.
Σου ’φερνα στη χούφτα να πιεις νερό.
Τώρα που διψώ, πού θα βρω να πιω;
Μνήμη απατημένη σε καρτερώ.
Μα ο καιρός προστάζει,
η μέρα να βραδιάζει
και αγάπη να ’ναι μόνο η ζωή.
Πόρτες τώρ’ ανοίγω,
σας καλώ για λίγο
και βρίσκω ξανά την παλιά πηγή.
The heartache of the harmonica
words and music: Yiorgos Stavrianos
first performance: Maria Dimitriadi
A dream which leaves is life,
inside my dream you are also existing.
You come always at night
melancholic
like the last train in winter,
my heart the snowy barren steppe
watches and waits for your sorrow.
You come and you are not silent,
in the ashes
you search for a fire and you are always leaving
you wander about in the night
pale ghost of my waiting
blackbird of the wasteland.
A dream which leaves is life,
inside my dream you are also existing.
And as you come you leave
so unexpectedly you love
you hate you forget delusions you gather
and my heart the snowy
barren steppe lies waiting
and watching always for your sorrow.
A dream which leaves is life,
inside my dream you are also existing.
(translation: Eva Johanos)
Ο καημός της φυσαρμόνικας
Στίχοι & Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.
My song tonight
Music – lyrics: George Stavrianos
Vocals: Pantelis Thalassinos
from the album «Λύκε, λύκε είσαι εδώ;»
(“Wolf, wolf are you here?”
Metronome 2021)
The song of the earth meets the stars
each one that is born finds a tune*
a silver rain in your naked hands
Two blond brushstrokes and two green eyes
the harbor you seek you believe you have found
the sails on your tall masts were puffed full
You are not Odysseus and you withstand sirens
the world is small, and life is short
drunk, you dive into the pains of eros
My song tonight will reach the heavens
and in the depths of the infinite it will timidly make itself heard
a silver smoke in such great transparency
For a little love your heart thirsts
Far from the panic of the world
Sleep caresses your eyelashes
And ties the dream to the fast night train
(translation: Eva Johanos
*σκοπός has multiple meanings, including tune and aim or intention)
Το τραγούδι µου απόψε
Μουσική – στίχοι: Γιώργος Σταυριανός
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
Από το άλμπουμ «Λύκε, λύκε είσαι εδώ;»
(Μετρονόμος 2021)
Το τραγούδι της γης ανταµώνει τα αστέρια
κάθε τι που γεννιέται βρίσκει κάποιο σκοπό
µια ασηµένια βροχή στα γυµνά σου τα χέρια
∆υο ξανθές πινελιές και δυο πράσινα µάτια
το λιµάνι που ψάχνεις θαρρείς έχεις βρει
φούσκωσαν τα πανιά στα ψηλά σου κατάρτια
Οδυσσέας δεν είσαι κι αντέχεις σειρήνες
είν’ ο κόσµος µικρός και µικρή η ζωή
µεθυσµένος βουτάς στου έρωτα τις οδύνες
Το τραγούδι µου απόψε θα φτάσει στα ουράνια
και στου απείρου τα βάθη δειλά να ακουστεί
ασηµένιος καπνός µες την τόση διαφάνεια
Για λίγη αγάπη διψά η καρδιά σου
Μακριά απ’ του κόσµου τον πανικό
Χαϊδεύει ο ύπνος τα βλέφαρά σου
Και δένει το όνειρο στο βραδινό συρµό
Preparation for the march
lyrics & music: Yiorgos Stavrianos
first performance: Maria Dimitriadi
Αστράφτει το πανό, στο φως το δυνατό
τριγύρω νέφτι κουτιά και μπογιές
μείνανε μόνο τρεις, πήγε η ώρα τρεις
κι έχουν ακόμα σωρό τις δουλειές.
Ο Γιάννης τραγουδά, ο Πέτρος συζητά
και το τσιγάρο δε σβήνει ποτέ
η Μάχη σιωπηλά το μπρίκι αναζητά
ήρθε η ώρα να πιούνε καφέ.
Γιάννη σιγά ο Πέτρος έπαψε πα να μιλά
ηρθ’ η στιγμή που τ’ όνειρο πάλι σας προκαλεί.
Αύριο στις επτά, θ’ ανέβουν σαν στρατιά
χέρια ενωμένα πλακάτ και πανό
στους φίλους που απεργούν
με μια φωνή να πουν
θάρρος παιδιά είμαστε όλοι εδώ.
Τους βρίσκει το πρωί να φεύγουν σιωπηλά
χωρίζουν μ’ ένα απρόσωπο γεια
ξέρουν πως η ζωή, θέλει αναισθητικά
κι έχουν ακόμα δουλειά ως τις επτά.
Θά `ρθει καιρός που το ρολόι θα γυρίσει εμπρός
θά `ρθει στιγμή που τ’ όνειρο θά `χει πάρει ζωή.
You will forget me
lyrics: Christos G. Papadopoulos
music: Yiorgos Stavrianos
first performance: Pantelis Thalassinos
Θα με ξεχάσεις
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Θα με ξεχάσεις
Μοναξιά και φαντασία
τις αποστάσεις
κι αν τις καταργούν,
αυτά που αργούν ζητούν
κι άμα δεν τα βρουν ξεχνούν.
Τα μάτια που δεν βλέπονται
όσο κι αν αγαπιούνται
να κοιταχτούνε ντρέπονται
γι’ αυτό και λησμονιούνται.
Θα με ξεχάσεις
πριν να ‘ρθεί το καλοκαίρι.
Θα λογαριάσεις
τόσα τα φιλιά και τόση η χαρά
αλλά όλα όνειρα παλιά.
You were the moon
lyrics: Lefteris Papadopoulos
music: Yiorgos Stavrianos
vocals: Maria Dimitriadi
Green darkness coloured by your eyes
poured out once more tonight, to find me
and the house turned into a petrified forest
whose trees seemed like standing crosses.
A desolate song made of blood, made of snow
is weeping among my old papers
like my miserable body which won’t grow old
and let me throw it away in the fire.
You were the moon and I was a bird
I took wing to reach to you
And just as I had got close enough for a kiss
sunrise made you vanish.