Κοιμούμαι και η καρδιά μου ξαγρυπνά,
κοιτάζει τ’ άστρα στον ουρανό και το δοιάκι
και πώς ανθοβολά το νερό στο τιμόνι.
In what sea
lyrics: Lina Nikolakopoulou
music: Manolis Androulidakis
vocals: Manolis Mitsias
Σε ποια θάλασσα
Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου
Μουσική: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Πίσω απ’ το τζάμι κοίταγες
τη νύχτα της βροχής
κι ένιωθα πως θα κύλαγες
μαζί της να χαθείς
Τα δάκρυα που έκλαιγες
μου πνίγαν το λαιμό
λάθη δικά μου έκαιγες
κι έπινα τον καπνό
Σε ποια θάλασσα να πέσω
σε ποιο μαύρο σύννεφο να δέσω
στην καρδιά της κόλασης να τρέξω
τον καημό πως έφταιξα ν’ αντέξω
Σε ποια θάλασσα να πέσω
Με τη ζωή μου πλήρωσα
κι είμαι χωρίς ζωή
που την αγάπη πλήγωσα
και δεν με συγχωρεί
Σε ποια θάλασσα να πέσω
σε ποιο μαύρο σύννεφο να δέσω
στην καρδιά της κόλασης να τρέξω
τον καημό πως έφταιξα ν’ αντέξω
Σε ποια θάλασσα να πέσω
At the edge of the sky
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
vocals: Manolis Mitsias
With my hat at a slant
and a rolled cigarette
I got through many storms
and I don’t fear death.
I battled the sea
the saltwater of the world
but now that I met you
I’ve started downhill.
At the edge of the sky
the Holy Virgin kissed you
a frozen tear
rolled into my heart.
With my hat at a slant
in my hand a koboloi*
I count the steps in front of your house
and the thought of you devours me.
But before you throw me out, heartless one
I beg you warmly
a Venetian blanket
lay down for us to sleep on.
(translation: Eva Johanos
*koboloi: “worry beads,” in the past a very common accessory)
Στραβά το καπελάκι μου
στριμμένο το τσιγάρο
πολλές φουρτούνες πέρασα
και δε φοβάμαι χάρο.
Τη θάλασσα πολέμησα
του κόσμου την αρμύρα
μα τώρα που σε γνώρισα
την κάτω βόλτα πήρα.
Στ΄ ουρανού την άκρη
Παναγιά σε φίλησε
παγωμένο δάκρυ
στην καρδιά μου κύλησε.
Στραβά το καπελάκι μου
στο χέρι κομπολόι
μετρώ τα σκαλοπάτια σου
κι η έγνοια σου με τρώει.
Μα πριν με διώξεις, άκαρδη
θερμά παρακαλώ σε
περκάλι βενετσάνικο
να κοιμηθούμε στρώσε.
The days are wicked
Lyrics: Nikos Gatsos
Music: Manos Hatzidakis
vocals: Manolis Mitsias
Woman, lower your head
because Lent is coming
and they will crucify once again
the angel and the thief.
They say that they went on Tuesday
and took Yiakoumi
out of his own house
when he was eating bread.
Close the window woman
it’s almost ten after twelve
I’ve told you so many times
the days are wicked.
Woman the friends have disappeared
he became a snake, the brother;
trim the wick in the oil lamp
so we can have a little light tonight.
Tell me the vow of the great grandfather,
and if I don’t return one evening,
remember me from time to time
and take care of the children.
Γυναίκα σκύψε τo κεφάλι
γιατί έρχεται σαρακοστή
και θα σταυρώσουνε και πάλι
τον άγγελο και το ληστή.
Λένε πως πήγανε την Τρίτη
και πήρανε το Γιακουμή
μες απ’ το ίδιο του το σπίτι
την ώρα που `τρωγε ψωμί.
Κλείσ’ το παράθυρο γυναίκα,
κοντεύει δώδεκα και δέκα,
σου το `χω πει τόσες φορές,
οι μέρες είναι πονηρές.
Γυναίκα χάθηκαν οι φίλοι,
έγινε φίδι ο αδερφός,
κόψε την κάφτρα στο καντήλι
να `χουμε απόψε λίγο φως.
Πες μου τον όρκο του προπάπου,
κι αν δε γυρίσω μια βραδιά,
να με θυμάσαι κάπου κάπου
και να προσέχεις τα παιδιά.
Κλεισ’ το παράθυρο
I love a goldfinch
words: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
vocals: Manolis Mitsias
I love a goldfinch
on a green branch
They call her Katerina
and she doesn’t want to see you
She does little things, little things, little things to spite me,
the child;
Playful teasing games, little games, little games
in other words
I love a goldfinch
and she doesn’t want to see me.
I love a goldfinch
but I haven’t played it well.
Since last month
it has got me in trouble
She does little things, little things, little things to spite me,
the child;
Playful teasing games, little games, little games
in other words
Katerina, Katerina
you have got me in trouble
I love a goldfinch
on the balcony of the priest
They call her Katerina
but I don’t know if she loves me
She does little things, little things, little things to spite me,
the child;
Playful teasing games, little games, little games
in other words
I love a goldfinch
but I don’t know if she loves me
(translation: Eva Johanos)
Αγαπώ μια καρδερίνα
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Αγαπώ μια καρδερίνα
σ΄ένα πράσινο κλαδί
Την φωνάζουν Κατερίνα
και δεν θέλει να σε δει
Κάνει πείσματα, κάνει πείσματα, κάνει πείσματα
το παιδί
Παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα
δηλαδή
Αγαπώ μια καρδερίνα
μα δεν θέλει να με δει
Αγαπώ μια καρδερίνα
μα δεν τό’παιξα καλά
Κι απ’ τον περασμένα μήνα
μ΄έχει βάλει σε μπελά
Κάνει πείσματα, κάνει πείσματα, κάνει πείσματα
το παιδί
Παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα
δηλαδή
Κατερίνα Κατερίνα
μ’ έχεις βάλει σε μπελά
Αγαπώ μια καρδερίνα
στο μπαλκόνι του παπά
Την φωνάζουν Κατερίνα
μα δεν ξέρω αν μ’ αγαπά
Κάνει πείσματα, κάνει πείσματα, κάνει πείσματα
το παιδί
Παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα, παιγνιδίσματα
δηλαδή
Αγαπώ μια καρδερίνα
μα δεν ξέρω αν μ’αγαπά
In the unreachable mountains
with the flute and the clarinet
on top of the holy rock
now dance three brave men
Nikephoros* and Digenes*
and the son of Anna Komnene****
Theirs is a piece of land
but you, Christ, bless them
so that they may save that piece of land
from the jackal and the bear
See how Nikitaras*- dances
and the tambura becomes a swallow
From Epirus to Morea*–
and from the darkness to freedom
the feast lasts for years
on Death’s marble floors
God is the master and judge
And the people his interpreters.
* Nikiforos II Phokas, Byzantine Emperor
** Digenes Akritas, mythical person
*** Anna Komnene, daughter of Alexios I Komnemos, Byzantine Emperor
*- Nikitas Stamatelopoulos, nephew of Kolokotronis
*– Morea, renaissance and early modern name for Peloponnese
Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουράβλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.
The Party
Lyrics: Lina Nikolakopoulou
Music: Kiki Lesendric
First version: Manolis Mitsias
I want to write I love you very much
I want to stop it so I will drink a lot
Old songs that you were dancing I will find
Whose stranger’s eyes see you like a treasure
Tonight the night seems like a threat
Long night and I am very small
White sheets thrown on the heart
For me they are snow, for others smell
Night, take her away, I am thinking of her again
My yesterday is throwing a party and it hurts me
Night, ask me in front of her for a dance
I cry for love but I don’t forgive her
Tight balconies, tight nightfalls
Hearts like balloons are flying to nowhere
Black river, you run into my veins
Even if I never find the way you kiss again
Night, take her away, I am thinking of her again
My yesterday is throwing a party and it hurts me
Night, throw me like a star into the empty space
I cry for love but she is not moved
Night take her…
Το πάρτυ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Kiki Lesendric
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Να γράψω θέλω σ’ αγαπώ πολύ
να πάψω θέλω γι’ αυτό θα πιω πολύ
Παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω
ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό
Απόψε η νύχτα μοιάζει μ’ απειλή
μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ
Λευκά σεντόνια ριγμένα στη καρδιά
για μένα χιόνια και γι’ άλλους μυρωδιά
Νύχτα πάρ’ την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
Νύχτα ζήτα με μπροστά της για χορό
γι’ αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ
Στενά μπαλκόνια, δειλινά στενά
καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά
Ποτάμι μαύρο στις φλέβες μου κυλάς
κι ας μην ξανάβρω τον τρόπο που φιλάς
Νύχτα παρ’ την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
Νύχτα ρίξε με σαν άστρο στο κενό
γι’ αγάπη κλαίω μα δεν τη συγκινώ
Tonight everything looks rosy
Seen through my fevered haze.
Lie beside me old passion
And until morning comes,
Loosen the limits cut my bonds.
In my mind everything is twisted,
All that I’ve seen and dreamt.
A sponge rubs out acts of time
And you Argo with your paper sail,
Set sail for darker waters.
Love scatters like a wafting breeze,
On the road’s noisy expanse.
Don’t seek the Golden Fleece
Colchis, too, no longer is,
We are but a day’s playthings.
Forth into the world superbly alone,
With a song cheery and old.
Sung by seafarers bold
It says in its sweet refrain
That journeys never are in vain.
Όλα τα βλέπω ρόδινα απόψε,
μέσα στου πυρετού μου την αχλή.
Γείρε στο πλάι μου παλιέ μου πόθε
και μέχρι να ‘ρθει η ανατολή,
λύσε τα φρένα τα σχοινιά μου κόψε.
Μες το μυαλό μου έγιναν κουβάρι,
όσα έζησα κι όσα έχω ονειρευτεί.
Του χρόνου όλα τα σβήνει το σφουγγάρι
κι εσύ Αργώ με χάρτινο πανί,
σε σκοτεινά νερά έχεις σαλπάρει.
Φεύγει η αγάπη φεύγει σαν αέρας,
στου δρόμου την πολύβουη ερημιά.
Μην ψάχνεις το χρυσόμαλλο το δέρας
Κολχίδα δεν υπάρχει τώρα πια,
παιχνίδια είμαστε της κάθε μέρας.
Πάμε στον κόσμο υπέροχα μονάχοι,
μ’ ένα παλιό τραγούδι χαρωπό.
Το τραγουδάνε οι θαλασσομάχοι
και λέει στο γλυκό του τον σκοπό,
πως μάταιο ταξίδι δεν υπάρχει.
Beautiful city (You will be mine)
Lyrics: Yiannis Theodorakis
Music: Mikis Theodorakis
Beautiful city, clamour, music,
streets with no end, fleeting glances…
The sun falls gold on strewn hands
mountains and house frames like oceans stretching out
You shall be mine before night falls,
before the faint lights cast their nets
you shall be mine
You shall be mine before night falls,
before the faint lights cast their nets
you shall be mine
Night has fallen, the windows are shut
the night has fallen, the streets are no more…
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
Moon, you have put a spell on me
(Of foreign lands)
lyrics: Erikos Thalassinos
music: Mikis Theodorakis
Moon, you put a spell on me
and I walk in foreign lands
the house is an orphan
unsupported the dusk
and the mountains have been crying
Send my sky a bird
to take patience to the mother
Send my sky a bird
a little swallow
to go and build its nest
in the garden in the plum-tree
next to the little balcony
Send my sky a bird
to take patience to the mother
To take patience to the mother
tied up in a the kerchief
a dowry to my little sister
and to the daughter of my neighbor
a sweet kiss on the lips
Φεγγάρι μάγια μου κανες
και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη