And he still wanted
words: Manolis Anagnostakis
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Maria Dimitriadi
And he still wanted so much light to dawn
But I would not acknowledge defeat
I saw now how much precious jewelry hanging that I must save
how many nests of water to be conserved among the flames.
You talk, you display your wounds, violent agitation in the streets
The panic which strangles your heart like a flag
You have nailed on the balconies, with study you have loaded the merchandise.
Your prognosis is secure: the city will fall.
There, carefully in one corner I gather, in order
I enclose with good sense my last watchman’s hut
I hang severed hands on the walls, I decorate
with severed skulls the windows, I weave
with severed hair my net and I wait
upright and alone as in the beginning I wait.
(translation: Eva Johanos)
Κι ήθελε ακόμη
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
Ballad of a peace loving person
lyrics: Alkis Alkaios
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Maria Dimitriadi
Η μπαλάντα ενός φιλήσυχου
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Πώς να κοπάσει ετούτη η τρικυμία
τα κύματά της με καταζητούνε
φορούν οι φίλοι πορφυρό μανδύα
με ρούμι οι βοριάδες με κερνούνε
Στον όλμο εκεί υπνοβάτης βλαστημάει
και τρώει ένα κουκούρι σκεφτικός
έφυγε απ’ την καρδιά μου ο πανικός
και γελαστός την πόρτα μου χτυπάει
Άλογο ατίθασο μακριά με φέρνει
στων κυνηγών του χρόνου την αυλή
ο πυρετός τους την ζωή μου παίρνει
και τ’ άλογό μου τρέπει σε φυγή
Η τρικυμία ποτέ δε θα σβηστεί
για μιαν ανεξιχνίαστην αιτία
καρφώθηκα σε όμορφη εξορία
το πέλαγο καρφί μου και σφυρί
Fascism
words: Bertolt Brecht,
translated into Greek by Phontas Ladis
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Maria Dimitriadi
Fascism does not come from the future
as if it brings us something new.
What it hides in its teeth I know,
as it gives me, smilingly, its hand.
Its roots embrace the system
and lose themselves deep in the past.
Its masks over time change
but not its hatred for me.
Fascism- understand it deeply.
It will not die by itself- smash it!
Fascism does not come from a place
where it bathes itself in air and sunlight;
its tired footstep I recognize
and it knows our superabundance of youth.
But once again it wants to spread like cholera
stepping on your carelessness,
and it will manage to sit next to you one day
if you lose your perception of the game.
(translation: Eva Johanos)
Ο φασισμός
Στίχοι: Bertolt Brecht
Απόδοση στα ελληνικά- Φώντας Λάδης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σα χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.
It snows in the night
words: Nazim Hikmet
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Maria Dimitriadi
It snows in the night
And you stand before
The gate of Madrid
Facing you you have
One entire army of states
One army which kills
whatever we have which is most beautiful
hope, children, freedom, nostalgia
It snows in the night
Tonight they will be cold
your wet feet
It is snowing now also
As I am thinking of you
In this very moment
Maybe a bullet there is killing you
And then
Neither snow any more nor wind
(translation: Eva Johanos)
Χιονίζει μες στη νύχτα
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Χιονίζει μες στη νύχτα
Κι εσύ στέκεις μπροστά
Στην πύλη της Μαδρίτης
Αντίκρυ σου έχεις
Μια στρατιά ολάκερη από πολιτείες
Μια στρατιά που σκοτώνει
Ό,τι πιο ωραίο έχουμε
Την ελπίδα, τα παιδιά, τη λευτεριά, την νοσταλγία
Χιονίζει μες στη νύχτα
Απόψε θα κρυώνουνε
Τα μουσκεμένα πόδια σου
Χιονίζει και τώρα
Που σε σκέφτομαι
Την ίδια τούτη την στιγμή
Μπορεί μια σφαίρα εκεί να σε σκοτώνει
Και τότε
Μήτε χιόνι πια μήτε άνεμος
The most beautiful sea
poetry: Nazim Hikmet
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Maria Dimitriadi
That you might laugh from the depths of your golden eyes
we are in our own world
The most beautiful sea
is the one which we have not yet traveled
The most beautiful children have not grown up yet
Our most beautiful days
we have not yet lived
And that which I want to tell you
the most beautiful of all
I have not told you yet.
(translation: Eva Johanos)
Η πιο όμορφη θάλασσα
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο ‘χω πει ακόμα.
Capable of the impossible
lyrics: Alkis Alkaios
music: Vassilis Papakonstantinou
Για το αδύνατο ικανοί
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μαρία Δημητριάδη
Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό.
Σα μεθυσμένος σε μπαράκι,
σαν αλητάκι σε παγκάκι,
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.
Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής,
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς.
Κι είπες δεν είμαι για πολλά,
ποτάμι η αγάπη και περνά,
κι ύστερα έστριψες στου δρόμου τη γωνιά.
Να μ’ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
ξέρω τα μυστικά του, έλα.
Να μ’ αγαπάς σαν να πηγαίνεις σινεμά,
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά,
σαν τελευταίοι Μοϊκανοί για το αδύνατο ικανοί
και για την τρέλα.
Το ποιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω,
σαν ναύτης ξέμπαρκος σε τόπο μακρινό.
Σαν μάτι φάρου σ’ ακρωτήρι,
σαν ναυαγός σ’ ένα ποτήρι,
πουλί Φλαμίνγκο κάπου στον Ατλαντικό.
Εσύ τα βράδια στο πανόραμα γυρνάς,
για κάποιο όραμα χαμένο να μιλάς.
Κι εγώ που βάφτισα παρόν,
το μέλλον και το παρελθόν,
σε προσκαλώ στο φεστιβάλ των κυνηγών.
You were the moon
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Music: Giorgos Stavrianos
First version: Maria Dimitriadi
Green darkness coloured by your eyes
poured out once more tonight, to find me
and the house turned into a petrified forest
whose trees seemed like standing crosses.
A desolate song [made] of blood, [made] of snow
is weeping among my old papers
like my miserable body which won’t grow old
and let me throw it away in the fire.
You were the moon and I was a bird
I took wing to reach to you
And just as I had got close enough for a kiss
sunrise made you vanish. …..
Πράσινο σκοτάδι απ’ τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
πού ‘μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ’ είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ’ έσβησ’ η ανατολή.
The song of the night
lyrics: Michalis Marmatakis
music: Termites
There, scattered in sleep, the soul is drenched
sorrowful I am loved by the kitchenware and things
and somewhere in the depth of the night you flash
in images full of passings.
Blood in my mouth and the dream white
you read the want ads in the newspaper
you remind me of a shell in an impregnable castle
Blood on my legs and the dream white
naked-reclining you order me to run
you seem far-off and you go out like a star
blood in my glance and the dream white
I got confused about the color – I don’t see – you snatch me
I cry out like a new born baby one word like “leave it”
I cry out like a new born baby one word like “leave it”
There dissolved in sleep, painted in gold
laughing, I flirt with a kitchen appliance at dawn
and with a wet bottle born you
naked you condemn me to burst out crying
“There I am” I yell in front of the mirror
“a woman of stone with a soul that has been raped”
I look at my face that it may see the thief
“there I am” I stammer near the mirror
I can make out my green painted with ashes
and there at my feet my body falls
“there I am” I follow beside the mirror
I strike it with a fist and see myself broken.
I awaken drenched near a counterfeit liar.
I awaken drenched…
(translation: Eva Johanos)
Το τραγούδι της νύχτας
Στίχοι: Μιχάλης Μαρματάκης
Μουσική: Τερμίτες
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρη Νταντωνάκη
Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο σώμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα – δεν βλέπω – μ’ αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μαι λέξη σαν ”άσ’ το”.
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ’ ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
‘Να ‘μαι και να ‘μαι” φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
”γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη”
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
”να ‘μαι και να ‘μαι” ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
”να ‘μαι και να ‘μαι” υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ’ ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη…
Magical night
Lyrics: Yiannis Theodorakis
Music: Mikis Theodorakis
First version: Maria Dimitriadi
Magical night a shadow passes
think now of the voice
that was saying to you- “never, never together”
I walked with my head bowed, you were the sky
with the music of the stars
you’re singing to me- “never, never together”
Pale witch , your last kiss
forgotten music
one stab- “never, never together”
Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά
σκέψου τώρα τη φωνή
που σου λεγε, ποτέ, ποτέ μαζί.
Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός
με των άστρων τη μουσική
μου τραγουδάς, ποτέ, ποτέ μαζί.
Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί
ξεχασμένη μουσική
μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.
The train did not set out
words: Manos Eleftheriou
music: Mikis Theodorakis
first performance: Maria Dimitriadi
The train never set out for Katerini
we all stayed in the station
lost train conductors, and the moon lost
lost, everything I had to tell you.
The lights were extinguished, frozen
and only the sirens
howled in the fever.
You got dressed in all the blood
and all the purples
and that which I hadn’t said to you in years.
The train never set out for Katerini
this train of the song
we got old, kneeling before the acetylene
on the pretend voyage of our secret myth.
(translation: Eva Johanos)
Το τρένο δεν ξεκίνησε
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Το τρένο δεν ξεκίνησε ποτέ για Κατερίνη
μείναμε όλοι στο σταθμό
χαμένοι μηχανοδηγοί, χαμένη κι η σελήνη
χαμένα κι όσα είχα να σου πω.
Σβήσαν τα φώτα, πάγωσαν
και μόνον οι σειρήνες
ούρλιαζαν μες στον πυρετό.
Ντύθηκες όλα τα αίματα
και όλες τις πορφύρες
και ‘κείνα πού ‘χα χρόνια να σου πω.
Το τρένο δεν ξεκίνησε ποτέ για Κατερίνη
το τρένο αυτό του τραγουδιού
γεράσαμε γονατιστοί μπρος στην ασετιλίνη
στο ψεύτικο ταξίδι του μύθου μας του κρυφού.
It’s an illness to say the songs
Lyrics: Manos Eleftheriou
Music: Stavros Xarhakos
First version: Maria Dimitriadi
It’s an illness to say the songs that you love,
a burning coal that I hold and cry.
Songs are an illness, what do you reckon,
my light, find other loves to feel joy,
the songs that have blood and heart
are an illness that never is healed.
Always you give me occasions and causes to start
but for foreign affairs that they talk about I draw off myself
Songs are an illness, what do you reckon,
my light, find other loves to feel joy,
the songs that have blood and heart
are an illness that never is healed.
Like the match that has fallen to the dry herb
are those songs that have taken us
Songs are an illness, what do you reckon,
my light, find other loves to feel joy,
the songs that have blood and heart
are an illness that never is healed.
Είν’ αρρώστια τα τραγούδια
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Είν’ αρρώστια τα τραγούδια που αγαπάς να λέω
αναμμένο καρβουνάκι που κρατώ και κλαίω
Είν’ αρρώστια τα τραγούδια τι θαρρείς
βρες αγάπες άλλες φως μου να χαρείς
τα τραγούδια που έχουν αίμα και καρδιά
είν’ αρρώστια που δε γίνεται καλά
Αφορμές μου δίνεις πάντα και σκοπούς ν’ αρχίζω
μα για ξένες υποθέσεις που μιλούν στραγγίζω
Είν’ αρρώστια τα τραγούδια τι θαρρείς
βρες αγάπες άλλες φως μου να χαρείς
τα τραγούδια που έχουν αίμα και καρδιά
είν’ αρρώστια που δε γίνεται καλά
Σαν το σπίρτο που ‘χει πέσει στο ξερό χορτάρι
είναι κείνα τα τραγούδια που μας έχουν πάρει
Είν’ αρρώστια τα τραγούδια τι θαρρείς
βρες αγάπες άλλες φως μου να χαρείς
τα τραγούδια που έχουν αίμα και καρδιά
είν’ αρρώστια που δε γίνεται καλά
A morning
Lyrics: Yiorgos Papastefanou
Music: Stavros Xarhakos
First version: Maria Dimitriadi
Some morning dawn my Holy Mary
will come to find me by the seashore
a secret archipelago my dreams
and you sent to me a boat with a sail
How much I love you no-one knows
and if you’ll keep loving me, my little mate
summer mate, I love you
You’ll stand high by the window
stars of the southern wind on your hair
Holy Mary has a boatman
to take us far, beyond this land
Ένα πρωινό ( Αναμπέλ )
Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά ‘ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.
Πόσο σ’ αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ’ αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ’ αγαπώ.
Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ’ τη στεριά.