Thanos Mikroutsikos / Θάνος Μικρούτσικος

Cheerful song for Sylvia Plath
lyrics: Alkis Alkaios
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Maria Dimitriadi
Χαρούμενο τραγούδι για τη Σύλβια Πλαθ
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Μόλις σταμάτησε στη ράμπα η γιορτή
και οι μάγιστροι σού βγάζουν το καπέλο
φτάνει μια λέξη τη φοβέρα σου να πει
κι εγώ μαζί σου δύω κι ανατέλλω.

Δώσ’ μου τα χέρια σου, ακριβή
δρολάπι απ’ τον Αϊ Φραγκίσκο
χάνομαι κάθε που σε βρίσκω
μες στη θεσσαλική βροχή.

Φτιάχνουν τη μάσκα σου οι δραπέτες με πηλό
να βρει τροφή του Χάρλεμ το καμίνι
στον κόσμο που ανασαίνεις τον αληθινό
στήσαν χορό οι μαζορέτες κι οι αθερίνοι.

Love Song
Lyrics: Alkis Alkaios
Music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Dimitris Mitropanos

In a canoe you set off and wander
During the hours when the rain becomes strong
To the land of the Visigoths you travel
Where hanging gardens win your heart
Yet you fret and rub your wings together

Salt covers your naked torso
I brought you sweet water from Delphi
you said your life will be torn asunder
and before I can deny you three times
rust takes over paradise’s key

A caravan gallops in the desert
and follows your wayward trail
how can the mind be soothed by linens
how can the Mediterranean be held by rope
love–we called you Antigone

What nocturne stole your light
and in what galaxy will I find you now
this is Attiki — a gray quarry
and I a cheap firing range
where foreign soldiers, cursing, train

Ερωτικό
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία- Δημήτρης Μιτροπάνος

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου ‘φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Morning or Evening Serenade
lyrics: Alkis Alkaios
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Dimitra Galani
Πρωινή ή βραδινή σερενάτα
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Δήμητρα Γαλάνη

Κάθε που πίνω απ’ την πηγή σου
κάτι μου καίει τον ουρανίσκο
ψάχνω στο φως μα δε σε βρίσκω
μες στην αδιάκοπη ροή σου.

Δεν έπρεπε να ’σουν βροχή
μόνο της φυλακής μου ο τοίχος
κι είναι παράταιρη εποχή
να βρει το δίκιο του ένας στίχος.

Στου κόσμου τις στοές χαμένη
μετράς τις πένθιμες βραγιές του
να ’σαι κορίτσι του Ηφαίστου
η στάχτη από φωτιά σβησμένη.

Δεν έπρεπε να ’σουν φωτιά
μόνο ένα κρίνο του πελάγου
να σ’ αποκλείσω στη στεριά
με μοχθηρία αρχαίου μάγου.

Τώρα τα γυάλινά σου μάτια
έχουν μιαν αίσθηση απορίας
σπασμένη σε μικρά κομμάτια
σαν κρύσταλλο άγριο της Τσεχίας.

Δεν έπρεπε να ’σουν ζωή
μόνο μια πεταλούδα χιόνι
να μου σκεπάζει την ψυχή
κι από το κρύο της να μη λιώνει.

Roza
Lyrics: Alkis Alkaios
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Dimitris Mitropanos

My lips dry and thirsty
search on the asphalt for water
the wheeled vehicles pass by me
and you tell me that a rain shower awaits us
and you drag me to a wet cabaret

We walk along together on the same road
but our cells are separate
we turn to a magic state
I no longer want to know what we ask for
it’s enough for you to grant me two kisses

You play me in roulette and you lose me
in a nightmare tale
my voice is now the voice of an insect
my life is now a climbing plant
you cut me and you throw me to the void

How the need becomes history
how history becomes silence
what are you looking at me for Roza, all numb
forgive me for not understanding
what the computers and the numbers say

My love from coal and brimstone
how time has changed you
the wheeled vehicles pass over us
and I in the fog and in the rain shower
I sleep at your side hungry

How the need becomes history
how history becomes silence
what are you looking at me for Roza, all numb
forgive me for not understanding
what the computers and the numbers say

Ρόζα
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Δημήτρης Μητροπάνος

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Return
Lyrics: Konstantinos Kavafis
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Kostas Thomaidis

Keep returning again and again and carry me away
beloved sensation
Keep returning and carry me away.
When the memory of the body rises
and old desire runs through the blood again
When the lips and the skin recollect
And the hands feel as if they touch again

keep returning again and again and carry me into the night
When the lips and the skin recollect

Επέστρεφε
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με
Αγαπημένη αίσθησις
Επέστρεφε και παίρνε με.
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά στο αίμα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται
Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται

They divide life into daily workloads
words: Odysseas Ioannou
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Yiannis Koutras

I came a long way to get here
I don’t know anymore where I belong
How much earth I will measure before I go out on the water
In what places I will return again
What new people I will find

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

So many instances of waste, so many of wrath
How many nests destroyed
Born for other great fires
I do not return where they have wronged me
I do not return where you want me to

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

Above the sun and beyond the light
Somewhere farther even than time
Another wind which resembles an oracle
calls out to me to finish with them
It does not count again, time

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

(translation: Eva Johanos)

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Έκανα δρόμο για να φτάσω ως εδώ
Δεν ξέρω πια πού χρωστάω
Πόση γη θα μετρήσω πριν βγω στο νερό
Σε ποια μέρη ξανά θα γυρνάω
Ποιους καινούριους ανθρώπους θα βρω

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

Τόσες σπατάλες και τόσες χολές
Πόσες φωλιές χαλασμένες
Γεννημένος για άλλες μεγάλες φωτιές
Δε γυρίζω εκεί που μου φταίνε
Δε γυρίζω εκεί που με θες

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

Πάνω απ’ τον ήλιο και πέρα απ’ το φως
Κάπου πιο κει κι απ’ το χρόνο
Ένας άλλος αέρας που μοιάζει χρησμός
Μου φωνάζει μ’ αυτούς να τελειώνω
Δε μετράει ξανά ο καιρός

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

The devil
lyrics: Yiorgos Kakoulidis
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Christos Thivaios
CD: Hamlet of the moon
Ο διάβολος
Στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
CD: Ο Άμλετ της σελήνης

Πόθε μου σκοτεινέ, κάνεις κομμάτια το καθρεφτάκι
που έχωσαν στα δόντια τ’ αγοριού
και κυκλωμένος τώρα από παντού,
βγάζει τη γλώσσα του, τη σελήνη.

Ότι αγαπώ η κατάρα το χτυπά
κι εγώ το πνίγω μέσα στη λεκάνη
και βγαίνει πάλι η γάτα η σύφιλη,
και κάνει βάρδια πάνω μου το βράδυ.

Η σάρκα του κελιού μου είναι από θάλασσα,
σ’ αυτήν ξεμολογιέμαι σαν σημάνει,
η ώρα για να βγω απ’ αυτή τη κόλαση
και ο δαίμονας που μου έσπειραν στη ράχη.

Τρελό περήφανο καλπάζει άτι.
Τρελό περήφανο καλπάζει άτι.
Πάνω στο νυφικό σας το κρεβάτι.

Η σάρκα του κελιού μου είναι από θάλασσα,
σ’ αυτήν ξεμολογιέμαι σαν σημάνει,
Η ώρα για να βγω απ’ αυτή τη κόλαση
και ο δαίμονας που μου έσπειραν στη ράχη.

Τρελό περήφανο καλπάζει άτι
Πάνω στο νυφικό σας το κρεβάτι.

The knife
Lyrics: Nikos Kavvadias
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Vasilis Papakonstantinou

I always have on me, tightly on my belt
an old african steel knife
like those which the arabs use to play with
which I bought from an old merchant in Algiers

I remember, as if it were now, the old junkman
who looked like a Goya’s old oil-painting
standing next to long swords and torn uniforms
telling me with a hoarse voice the following words

“This knife you want to buy
is surrounded by strange stories
and everybody knows that all those who ever had it
killed some person known to him

Don Basilio killed, with it, Dona Julia,
his beautiful wife, because she cheated on him
Conte Antonio one night, his poor brother
with this knife secretly murdered

An arab his little mistress, because of jealousy
and some Italian sailor a Greek boatswain-
From hand to hand- it finally ended up on my hands…
I have seen many things but this terrifies me

Lean and look at it, it has an anchor and a blazon
it’s light, feel it, it doesn’t even weigh a quarter
but I would advise you to buy something else.”
“How much is it?” – “Only seven francs, since you want it, take it…”

A small dagger I have, tightly on my belt
which capriciousness made me obtain it
and since I hate no one in the world to kill
I am afraid that I might someday turn it against myself

Το μαχαίρι
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να ‘τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:

«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ‘χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το ‘χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
-Πόσο έχει; – Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το ‘καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου…

Thessaloniki
Lyrics: Nikos Kavvadias
Music: Thanos Mikroutsikos
Christos Thivaios, Yiannis Kotsiras, Yiannis Koutras & Laurentis Machairitsas

It was on that night when the Vardaris was blowing
the prow conquering the wave, fathom after fathom.
The engineer has sent you to check the boiler water,
but you are remembering Smaro and Kalamaria.

You have forgotten that tune that the Chileans used to play.
- Holy Nicolas protect us, and Our Lady of the Sea -
The blind girl is guiding you, a child of Modigliani,
the ansom used to love her, and the two guys from Marmara.

Above your bunk a lazy snake is sleeping
and the monkey is turning in circles searching your clothes.
Excepting your mother nobody remembers you
on this frightful journey of disaster.

Under her red lights Thessaloniki is asleep.
Ten years ago girl, drunk, you told me “I love you”
Tomorrow just like then and with no gold on your sleeve
you will be, in vain, looking for the way to the Depot.

Θεσσαλονίκη
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κοτσίρας, Γιάννης Κούτρας & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

Voice mail
Lyrics: Lina Nikolakopoulou
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Haroula Alexiou

I rang you 100 times
to find out if you are alive
the answer was from your voice mail.

I rang you to send you kisses
with the lights switched off
Fortunately I have work
and I’ll be able to forget

And no more relationships, separated, life temptations
and nothing else, anymore
the occasion the body, the line
which they regard with suspicion;
torture myself to find your body
and you are playing at hidden treasure

And around the night, what a night, to fall down
and become morning.
and absence net by net trying to find out
why.
torture my self to find your body
and you are playing the the hidden treasure
and around the night, what a night, to fall down
and become morning.

On a red paper with
with a blue pen
you wrote me how and what
and your number.

And we were talking till late
I don’t leave you, I don’t
and as my heart lost you
it took a zero.

Ο τηλεφωνητής
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Χαρούλα Αλεξίου

Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε που λες τηλεφωνητής.

Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό.
Ευτυχώς που είν’ η δουλειά
και θα ξεχαστώ.

Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί
κι όχι τίποτα πια.
την αφορμή στο κορμί στη γραμμή
που κοιτάνε καχύποπτα πια.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό

Και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
κι η απουσία στα δίχτυα με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.

Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ενα μπλε στιλό
μου `χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.

Και μιλούσαμ’ ως αργά
δε σ’ αφήνω, δεν
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.

Loneliness thousands of pages
lyrics: Kostas Tripolitis
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Yiannis Haroulis
Μοναξιά χιλιάδες φύλλα
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία Γιάννης Χαρούλης

Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

Βλέπεις θεάματα πληρώνεις φόρους
επιθυμώντας μ’ όλους τους πόρους
να ζεις μονάχα με δικούς σου όρους
και να `σαι ο ίδιος σου πομπός

Άκου κοινό !
Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς
κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς

Τα μανιφέστα του καιρού σου μίλα
κίτρινα λόγια με σινέ ξεφτίλα
πουλάει η μοναξιά χιλιάδες φύλλα
όταν ποζάρει στο φακό

Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα
δεν έχεις έρωτες μα έχεις πλάνα
έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα
ούτε ένα χέρι φιλικό

Άκου κοινό !
Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς
κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς

Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα
δεν έχεις έρωτες μα έχεις πλάνα
έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα
ούτε ένα χέρι φιλικό

Anna don’t cry
words, Bertolt Brecht / Greek version, Marios Ploritis
music, Thanos Mikroutsikos
vocals, Maria Dimitriadi

They speak of times of glory, once again
(Anna don’t cry)
We will ask the grocer for some credit

They are speaking, again, of the nation’s honor
(Anna don’t cry)
in the cupboard there is not a crumb of bread

They are speaking of victories the future will bring
(Anna don’t cry)
Me they do not put in their hand

The army is starting out
(Anna don’t cry)
If I return again
I will follow other flags.
The army is starting out

(translation: Eva Johanos)

Άννα μην κλαις
στίχοι, Bertolt Brecht / Απόδοση: Μάριος Πλωρίτης
μουσική, Θάνος Μικρούτσικος
Μαρία Δημητριάδη

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
Θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα χωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι

Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ’ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

For poor Bertolt Brecht
lyrics: Bertolt Brecht
music & vocals: Thanos Mikroutsikos

I, Bertolt Brecht, come from the black forests.
My mother carried me into the cities
As I lay in her body. And the cold of the forests
Will be in me till I die.

In the asphalt city I am at home. Right from the first
Supplied with every last rite:
With newspapers. And tobacco. And brandy.
Suspicious and lazy and satisfied in the end.

I’m friendly to people. I put on
A stiff hat like they do.
I say: they’re animals with a quite particular smell
And I say: it doesn’t matter, I am too.

Mornings I sit a few women
In my empty rocking chairs now and again
And I look at them nonchalantly and tell them:
In me you’ve got a guy you can’t rely on.

Evenings I gather men around me
We address each other as: ‘gentlemen’.
They’ve got their feet on my tables
And say: things are getting better. And I don’t ask: when?

Towards morning in the grey dawn the pines piss
And their vermin, the birds, begin screaming.
Around that hour I empty my glass in town and throw
Away the fag butt and anxiously fall asleep.

We sat, a light generation,
In houses that were supposed to be indestructible
(Thus did we build the tall buildings of Manhattan Island
And the thin antennae that entertain the Atlantic).

Of these cities shall remain: what went through them, the wind!
Happy does the house make the eater: he empties it.
We know we are provisionals
And after us shall come: nothing worth mention.

In the earthquakes that are coming I shall hopefully
Not let my Virginia be extinguished by bitterness
I, Bertolt Brecht, stranded in the asphalt cities
From the black forests, inside my mother, in the early days.

Για το φτωχό Β.Β.
Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική & Ερμηνεία: Θάνος Μικρούτσικος

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
είμαι από τα μαύρα δάση,
η μάνα μου στις πολιτείες
με κουβάλησε,
σαν ήμουνα ακόμα στην κοιλιά της,
και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα ‘ναι ως το θάνατό μου

Έχω, έχω το σπίτι μου
στην πολιτεία της ασφάλτου,
φορτωμένος από την αρχή
με όλα τα μυστήρια του θανάτου
με εφημερίδες, με καπνό και με ρακή,
καχύποπτος και τεμπέλης
κι ευχαριστημένος στα στερνά

Φέρομαι φιλικά στους ανθρώπους
φορώ καθώς το συνηθίζουν
ένα σκληρό καπέλο,
λέω, είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιότροπα
και λέω πάλι,
δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα
τα έλατα κατουράνε,
και τα ζωύφιά τους τα πουλιά
αρχίζουν να φωνάζουν
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη
πετάω τ’ αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι

Απ’ αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους
ο άνεμος, δίνει χαρά το σπίτι σ’αυτόν που τρώει,
τ’ αδειάζει

Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι ύστερα από μας
τίποτα τ’ αξιόλογο δε θα ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να ‘ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου
απ’ την πίκρα να μου σβήσει

Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ
από τα μαύρα δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου
μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή

Microcosm
lyrics: Nazim Hikmet
Greek translation: Yiannis Ritsos
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Maria Dimitriadi

And here, this is what I want to tell you now
In India, in the city of Calcutta,
they blocked the road for a human being.
They bound him in chains, there where he was walking.
That is why, then, I don’t permit myself to
raise my head to the starlit universes.
You will say, the stars are far away
and out earth is so, so small.

Well, then, whatever they are, the stars
I stick my tongue out at them.
For me, anyway, the most amazing thing,
the most imposing, most mysterious and biggest thing
is a human being whom they obstruct from walking,
is a human being whom they have bound in chains.

(translation: Eva Johanos)

Μικρόκοσμος
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Απόδοση στα ελληνικά : Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες,μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο ‘κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Look in our dreams
Thanos Mikroutsikos
vocals: Haris Alexiou
Ψάξε στ’ονειρό μας
μουσική- Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία- Χάρις Αλεξίόυ

see also / να δείτε επίσης

Dimitris Mitropanos [popular/laika] / Δημήτρης Μητροπάνος

Like a traveling circus
Always smiling

Apostolos Kaldaras [composer] / Απόστολος Καλδάρας

Barcelona

Yiannis Haroulis [male vocalist] / Γιάννης Χαρούλης

Hamlet of the moon

Yiannis Koutras [male vocalist] / Γιάννης Κούτρας

Esmeralda
Woman

Yiorgos Merantzas [male vocalist] / Γιώργος Μεράντζας

The two-edged life

Manolis Mitsias [male vocalist] / Μανώλης Μητσιάς

Argo

Christos Thivaios [male vocalist] / Χρήστος Θηβαίος

I am no other
I want, on the day you leave

Haris Alexiou [female vocalist] / Χάρις Αλεξίου

Helen

Rita Antonopoulou [female vocalist] / Ρίτα Αντωνοπούλου

Countdown
Frugality
Make me be able again

Maria Dimitriadi [female vocalist] / Μαρία Δημητριάδη

It snows in the night
And he still wanted
Ballad of a peace loving person
Fascism

Melina Mercouri [female vocalist] / Μελίνα Μερκούρη

Anna don’t cry

Milva [female vocalist] / Μίλβα

Sea

visit
Thanos Mikroutsikos’s website(Greek)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>