Εγώ μεγάλωνα για σένα
και μάλωνα για σένα στους δρόμους
με τα υπόλοιπα παιδιά
τα βράδια ίδρωνα για σένα
και στον ύπνο μου για σένα
τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά
Μετά ωρίμαζα για σένα
και σκάρωνα θλιμμένα στιχάκια
που δεν τα διάβαζε κανείς
ετοιμαζόμουνα για σένα
και δεν άκουγα κανένα
που μου λεγε πως ίσως δεν φανείς
Και περάσαν οι ζωές μας
δεν βρεθήκαμε ποτέ μας,
και τη θέση την παίρνουνε σκιές
μ’ αγαπάνε, με φροντίζουν,
κάπου – κάπου σε θυμίζουν
κι εσύ έρχεσαι και φεύγεις όταν θες.
Κι έτσι ζω μόνο για σένα
ετοιμάζομαι για σένα
ερωτεύομαι για σένα
περιμένοντας εσένα
Για σένα ήμουν και γινόμουν
το κάλο και το κακό μου
και δεν είχα μόνο έναν εαυτό
για σένα άλλαζα σαν φύλλα,
τη χαρά και τη μαυρίλα
και το σπίτι μου είχα πάντα ανοιχτό
Για σένα τράβαγα πιστόλι,
από φόβο μ’ είχαν όλοι,
και δεν άντεχε στο πλάι μου ψυχή
φανταζόμουνα εσένα
σε νοήματα χαμένα
και ήταν μόνο μια καινούρια σου εκδοχή.
Until the end
lyrics: Gerasimos Evangelatos
music: Themis Karamouratidis
first performance: Natasa Bofiliou
Μέχρι το τέλος
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Μέχρι το τέλος η ψυχή
κι όμως πηγαίνει και πιο κει
καλά που βρέθηκες εσύ
να μου την ταξιδέψεις
και μη σε νοιάζουν τα λεφτά
αν μ’ αρνηθείς ως τις εφτά
θα περισσέψουν αρκετά
τριάντα θα ξοδέψεις
όχι που τρέμω το σταυρό
αλλά που δεν μπορώ να βρω
χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία
δε φεύγω για παλικαριά
αλλά που μού ‘πεσε βαριά
μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία
δε σού ζητάω να πληρωθώ
μονάχα όταν σταυρωθώ
άσε με ν’ αναμετρηθώ
μ’ αυτά που σέ πονάνε
κι άμα γυρίσεις νικητής
θα χεις καρδιά να κοιμηθείς
αυτούς που φεύγουνε νωρίς
ποτέ δεν τούς ξεχνάμε
όχι που τρέμω το σταυρό
αλλά που δεν μπορώ να βρω
χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία
δε φεύγω για παλικαριά
αλλά που μού ‘πεσε βαριά
μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία
Μέχρι το τέλος η ψυχή
κι όμως πηγαίνει και πιο κει…