As you set out for Ithaca
Hope that your journey is a long one,
Full of adventure full of discovery.
Laestrygonians and Cyclops
Angry Poseidon — do not be afraid of them:
You’ll never find things like that on your way
As long as you keep your thoughts raised high
As long as a rare sensation touches
your spirit and your body.
Laestrygonians and Cyclops
wild Poseidon — you won’t encounter
them
Unless you bring them along inside your soul
Unless your soul sets them up in front of you.
Hope that your journey is a long one,
May there be many summer morning
When with what pleasure what joy
You come into harbours seen for the first time.
May you stop at Phoenician trading stations
To buy fine things, mother- of pearl- and coral, amber and ebony.
Sensual perfume of every kind
As many sensual perfumes as you can.
And may you visit many Egyptian cities
To learn and learn again from those who know.
Keep Ithaca always in your mind
Arriving there is what you are destined for.
But do not hurry the journey at all
Better if it lasts for years
So that you are old by the time you reach the island
Wealthy with all you have gained on the way
Not expecting Ithaca to make you rich.
Ithaca gave you the marvellous journey
Without her you would not have set out
She has nothing left to give you now.
And if you find her poor
Ithaca won’t have fooled you.
Wise as you will have become
So full of experience
You will have understood by then
What these Ithacas mean.
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους•
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά•
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
“The melancholy of Jason Kleandros, poet of Commagenes, 595 A.D.
-Constantine Cavafy
The aging of the body and of my form
is a wound from a horrific knife.
I have no perseverance whatsoever.
To you I resort, Art of Poetry,
as somehow you know about drugs;
the numbing of griefs tested, in Fantasy and Words.
It is a wound from a horrific knife.-
Your medicines bring, Art of Poetry,
which make- for a little- the wound not be felt.
(translation: Eva Johanos)
«Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου• ποιητού εν Kομμαγηνή• 595 μ.X.»
Κ ΚΑΒΑΦΗΣ
Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα•
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.
Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή.
December of 1903
verse: Constantine Cavafy
music & vocals: Sokratis Malamas
(From the Hidden Poems 1877-1923)
And if about my love I cannot say-
if I don’t speak about your hair, your lips, your eyes-
however your face which I hold in my soul,
the sound of your voice which I hold in my brain,
the days of September which rise like the dawn in my dreams,
my words and phrases create and color
whatever theme I pass through, whatever idea I say.
(translation: Eva Johanos)
Ο Δεκέμβρης του 1903
στίχοι Κωνσταντινος Καβάφης
μουσική & ερμηνεία Σωκράτης Μάλαμας
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923)
Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια•
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.
January 1904
poetry of Cavafy
music, vocals: Thanos Mikroutsikos
Ah, that January night
which I sit and recreate in my mind
those moments and I meet you,
and I hear those last words and I hear the first.
Hopeless nights of that January,
as the vision leaves me alone.
How it leaves and dissolves in a hurry-
they are gone, the trees, gone, the roads, gone, the houses, gone, the lights-
it goes out and is lost, your form, your shape of love.
(translation: Eva Johanos)
Ο Γεννάρης του 1904
Α η νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείναις ταις στιγμαίς και σ’ ανταμόνω,
κι’ ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι’ ακούω τα πρώτα.
Απελπισμέναις νύχταις του Γεννάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφίνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική -
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, παν τα σπίτια, παν τα φώτα·
σβύνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.